Αυτάρεσκα ενθύμια

 είναι που άδειασε ο ουρανός
και δεν έχω τίποτα να καρφιτσώσω στο γαλάζιο του κενό

Οι άναρθρες ώρες
υπάκουες ερωμένες
γραφειοκρατικών πρωινών
γεμίσαμε σώματα
αδειάσαμε ανθρώπους
Παχυλή αμοιβή το πικρό σάλιο
Υγρός φράχτης
λειαίνει τα πέτρινα λόγια
στον γρατζουνισμένο ουρανό
Είναι αργά
Τ’ αλλοτινά ψίχουλα
αρμυρής θεάς
που αρμάτωναν τις πορείες
φαγωμένος σηματοδότης
Καμώματα ξέρας που λιγουρεύεται κύμα
Ελαχιστοποιούμαι
στο χθες
μηδενίζομαι στο σήμερα
Η αυριανή τραγωδία δεν θα γραφτεί ποτέ
Τραυματίζομαι
στις κορφές χαμηλών λόφων
Δεν ξεκουράζεται το μαύρο των ματιών μου
στους γκρίζους πρόποδες
Είναι που κάποτε μιλούσα ενώ τώρα συναινώ
στην σιωπή μουχλιασμένης άνοιξης πνίγονται οι φθόγγοι
Πως θα ξυπνήσω το νεύμα της νύχτας μέσα μου
Δεν με χορταίνει μισθωμένης μέρας ο άρτος

Είναι αργά και εμείς εδώ κουραστήκαμε
να τινάζουμε τα βλέφαρα
από το καυσαέριο της θύμησης
εκείνων που μας αγάπησαν τόσο πολύ
ώστε να μπορούν να μας προσπεράσουν

ως αυτάρεσκα ενθύμια

Θέλω να σου χαρίσω την τρυφερότητα μου
αλλά καταβροχθίζομαι από σαρκοβόρες εποχές
και ό,τι απομένει είναι οστά διαβρωμένα από οξύ
και λίγα εκατοστά τοξικής σάρκας

συγχώρεσε με
που δε στάθηκα στο ύψος των ονείρων

σου 

Μαρία Ροδοπούλου

Autumn's spree

 my fragile sword against nightmare's word
if you dare to mock better learn first to walk
after all
who doesn't want to be the moon
rather than a fading star?

 

The moon above the wooden beams
a maiden’s doubtful dreams
the white orchid’s fragrance 
like a sigh from a karmic balance

a slender jade figure standing on the hill
this night brought a dangerous thrill
a breath and a silent cry
 what a lovely but lonely bride!
the nightingale’s  first fly
alas! You can only fall from such a height 

dedicate a song to thee
the spring is not – yet – free
but splendid! 
Soon, we will have an autumn’s crazy spree 

under the dying pomegranate tree
I secretly wipe its tears
not daring expose my own fears

though here I am longing to taste
morning's mist silver dew
desired to see thru a crane's view


Maria Rodopoulou

Happy Autumn Season
Blesses to you all 

a kindly reminder
there are several stages 
in choices for human beings

but I can really think of 3 mainly 'choices'
1. A life thru a base stage. Meaning giving in
to schemes and cunning and deception and depression,
miserable death at the end
2. A Life thru mediocre stage. Bowing, scraping
and with a heart full of hate and regret,
miserable death at the end
3. A life in benevolence stage. All included
in one global phrase "Do not do to others
what you wouldn't want happen to you" 
All living creatures must die for ensuring
the circle of life, but at the end you will
have no regrets and the last breath is colored
with a full, good, happy life
Good energy returns to universe,

a bless for humanity, after all

painting by He Jianying


under the full moon 
misty jasmine fragrance sleeps on her dark eyebrows 
like sparrow-feather dreams celebrating an autumn night

 

M.R's words inspired by He Jianying's painting 

谢谢您，先生！