12 Οκτ 2021

Ο μίσχος των ψευδαισθήσεων

 Να σκαρφαλώνεις έναν  ολάκερο κόσμο
γεμάτο αγκάθια
ασυμμόρφωτος υποδείξεων
μόνο και μόνο για να ρίξεις δίχτυα στη κορφή
για να φυλακίσεις τον άνεμο
                    επάγγελμα
                           ανέφικτες επιδιώξεις
χρεοκοπημένων αναβάσεων

            στις χούφτες σου το αίμα των ματιών μου
               θρέφει τους μίσχους των ψευδαισθήσεων

αλλά εγώ κι εσύ ισοσκελισμένοι μακρινοί πλανήτες
                  σε διαφορετικούς γαλαξίες

              χωρίς ούτε ένα «κλέφτη» αστερία
να μεταφέρει  τ’ αρμυρά μου μηνύματα
             στις απόμακρες θάλασσες
                               της επιθυμίας


Μαρία Ροδοπούλου

3 Οκτ 2021

Ήπια μετατραυματική διαταραχή πόθων (το άκουσμα ανέφικτων ήχων)

 

Οι γερασμένοι ήλιοι
και το πολυκαιρισμένο μας χαμόγελο
μες στα προστατευμένα καθίσματα
της λήθης ή της απώλειας
                      το ίδιο είναι από οποιοδήποτε σημείο
                        της γης κι αν βλέπεις τον κόσμο να δύει
σημείο παύσης ή εκκίνησης
παρόλα αυτά εκείνη
παύει να θηλάζει τα τραύματα όλων
                                                 με το αίμα της
κι ανεβαίνει λίγο πιο ψηλά
                 από τη μούχλα που αναδύουν
                     οι ταπετσαρίες οι μάσκες τα πλήθη
Δεν την αφορούν οι ζωγραφιές
                  που σχηματίζουν οι σάπιες ανάσες
                                                ανθρώπινων απορριμμάτων
μέχρι που σκέφτεται κάποια στιγμή
             ότι είναι το μοναδικό κορίτσι
που κατάφερε να ξεπεράσει
                   τις θνητές αλλά θανάσιμες πληγές
και ν' αναδυθεί εκεί όπου τα μικρά
                 τ’ ανθρώπινα
είναι πολύ χαμηλά για να την φτάσουν

Τώρα που το σκέφτομαι

Πιθανότατα είναι το μόνο κορίτσι
          που είδε πίσω από το ηλικιωμένο κάτοπτρο
               και τις κηλίδες δυστυχίας στα χέρια της
κι αντίκρισε

                 ολομόναχη
κατεστραμμένη
                 λευκή ματιά
                        στην ανέπαφη την πλευρά του

Το Σύμπαν


                                Μαέστρο θα παίξεις για μένα
την αγαπημένη μου νότα;
                τόσα χρόνια αναζητούσα το τάστα που σε λύνει
                         αλλά όλα τα μυστήρια από την αρχή λυμένα
   Η πριγκίπισσα του τίποτα
                  απαντήθηκε σε μια ανέφικτη μι δίεση
εδώ κι αιώνες

πόσο λατρεύω τα παιχνίδια, μουρμούρισε
                 η μικρή κοκκινομάλλα ουτοπία
                             νοσοκόμα ήπιας μετατραυματικής διαταραχής πόθων
κι ήπιε μονορούφι
              μια ανύπαρκτη ιστορία αγάπης



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive