2 Ιουλ 2013

Fuckin' Fog



Τα μαύρα οχήματα με τους λευκούς καθαριστήρες
η γαμημένη ομίχλη στους δρόμους
στο διάβολο τα περιορισμένα φώτα των περαστικών
ένας μικρός λεκές, κύριε, στα ροζ βρακιά του κόσμου
συγνώμη που χαλάω την συμφωνική σου ανεμελιά
μπορώ να σου δείξω όποτε θες το συμβόλαιο
όταν αισθάνεσαι καλά θα υπογράψεις
Απολογούμαι για την ελαφρότητα του παιδιού
που κυβερνάει την γυναίκα με τα άσπρα μαλλιά
Δεν πρόλαβα να αποφοιτήσω της συμβουλής
σκέφτομαι τα κλαδιά
όχι τις ρίζες
Τα χέρια, κύριε, με πληγώνουν
κλείνω τα μάτια και τους βλέπω
και βλέπω το τσεκούρι που στάζει πετσοκομμένο χώμα
αυτά βλέπω , κύριε
Ένα πουλί παγιδεύτηκε μες στο σπίτι
πάνε χρόνια τώρα
στην αρχή κελαηδούσε ανυπόμονο
μετά έκλαιγε απαρηγόρητο
τώρα κάθεται αμίλητο στην δεξιά γωνία
του ψηλότερου ταβανιού
η σιωπή είναι η εκδίκηση μηνύουν τα μάτια του
το ίδιο και η φλέβα που τρέχει κατά μήκος
του μπράτσου
από τον αγκώνα μέχρι τον καρπό
από τον καρπό μέχρι την γραμμή ζωής
από την γραμμή ζωής μέχρι τον αφανισμό

κι αν δεν με πιστεύεις
είσαι πάντα ευπρόσδεκτος
εδώ δεν κρατάμε ακονισμένα μαχαίρια
Ποτέ δεν μας αγάπησε ο γρήγορος θάνατος 



Υ.Γ.

Τα κλαδιά
που βγήκαν από το κρέας που περικυκλώνει την ψυχή μου
με λαβώνουν, κύριε
Μόλις απαλλαγώ από την καταναγκαστική κληρονομιά
με άψογα κεφαλαία θα σου δώσω τον Λόγο




Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive