29 Μαΐ 2017

Madam life's a piece in bloom by W.E.Henley


Η πόρνη ζωή ένα λουλούδι π’ανθίζει
ο θάνατος
ακούραστος κυνηγός
βρίσκεται παντού
Εκείνη απλά ένοικος μιας κάμαρης
κι αυτός
κακοποιός
που στη σκάλα παραμονεύει

Σαν φίλη σου θα την δεις
ενώ θα ξεφύγεις μια-δυο φορές από κείνον
Αλλά στο τέλος θα σε παγιδεύσει
μαζί σου ως πληρωμή της θα μείνει

Με τα γόνατά του στο στήθος σου
και τα δάχτυλά του στον λαιμό σου,
θα ικετεύσεις, θα διαμαρτυρηθείς!
Θα γαντζωθείς στο μισοφόρι της

Αλλά εκείνη τα έχει ξανακούσει όλα
Ξέρει ότι πέρασες καλά
προσεχτικά ανοίγει την πόρτα
κι η μικρή ζωή σου τελειώνει

by W.E.Henley
Απόδοση στα ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου



Madam Life’s a piece in bloom
Death goes dogging everywhere:
She’s the tenant of the room,
He’s the ruffian on the stair.

You shall see her as a friend,
You shall bilk him once or twice;
But he’ll trap you in the end,
And he’ll stick you for her price.

With his kneebones at your chest,
And his knuckles in your throat,
You would reason — plead — protest!
Clutching at her petticoat;

But she’s heard it all before,
Well she knows you’ve had your fun,
Gingerly she gains the door,
And your little job is done.


26 Μαΐ 2017

Τελεσίδικες απώλειες



Οι μαρμάρινες βρύσες
γεννήσανε στείρες σφήκες
Τόσες δωρεές και καμιά
δεν με ελέησε υγρασία

Κάποτε όμως
ένα Αγαπημένο στόμα
με ζωγράφισε ολόκληρη στο χώμα

Αλλά
Δάκρυσαν τα μάτια
χάλασε το περίγραμμα της ζωγραφιάς
Τελεσίδικες απώλειες
μουρμούρισε το χώμα

Δε πειράζει, απάντησα
Τουλάχιστον, είναι Άνοιξη

Γεράσαμε, σου είπα
ενώ ξημέρωνε συνηθισμένη μέρα,
ώρα να γυρίσουμε σπίτι…



Μαρία Ροδοπούλου

Αφιερωμένο στις τελεσίδικες απώλειες…

20 Μαΐ 2017

Άνισος Πόλεμος



Βρώμικα μπαλκόνια στις λέξεις
ακινητοποιημένες σκιές στα δάκτυλα
κίτρινη η ανάσα του αγέρα στα χείλη
Πνιγόμαστε στους διαμελισμένους κόλπους
γαλάζιας γυναίκας
Η γυναίκα με την μυρωδιά της θάλασσας
στα μάτια
με τα μικρά νησιά
στα ξέπλεκα πόδια της
σε εμφύλιο πόλεμο
με τα άρρωστα σανδάλια
Αρχάριος ιστός καυχιέται
για την άσημη κρατούμενή του
Σαστισμένοι θεοί
στον νου της τσακώνονται
ένα αρμυρό ενσταντανέ
μες στην νεκρή νύκτα
η ψυχή τρελό όχημα
σε σπασμένες πόλεις
σε πόλεις λαβύρινθους
σε πόλεις γεμάτες έλκη
Με αστυνομική προστασία
οδηγείται στην αγχόνη
Τόση αγάπη πως ξαφνικά βουβάθηκε;
Προχθές έκοψαν
την τελευταία ελιά
κανείς δεν μίλησε
κανείς δεν έκλαψε
ούτε ένας δεν θυμήθηκε

Κάποτε μια νάρκη
έσκασε στην αγκαλιά της
γέμισε ο κόσμος θάλασσα
η θάλασσα γέννησε αστέρια
τ αστέρια ουρανό
κι εκείνος έβαψε με γαλάζιο γέλιο
την κατάλευκη ποδιά της

Αλλά εκείνη σε αιώνια παλίρροια
παγιδευμένη
Η γυναίκα με την μυρωδιά της άνοιξης
στα μάτια
πολέμησε με λύσσα τον χειμώνα
απροετοίμαστη για την παγωμένη πολιορκία
Το αηδόνι
κατρακύλησε από τα στήθια της
στο κύμα 
Η γυναίκα
με την μυρωδιά της αγάπης στα μάτια
αφοπλισμένη από βήματα
ξέχασε να χορεύει
Κομματιασμένος πίνακας
παραδόθηκε
σε έναν άπειρο δεσμοφύλακα
στο μουσείο χαμένων ονείρων


Μαρία Ροδοπούλου


16 Μαΐ 2017

Προσθέσεις

Μην αθροίζεις τους φόβους
επειδή η πρόσθεση
ισούται με τον Διάβολο






Μαρία Ροδοπούλου

11 Μαΐ 2017

Πτωματοφάγοι Φρύνοι



Το μέγιστο άλλαξε πορεία
κι ευκίνητο σαν πτωματοφάγο ζώο
~ τόσο που προκαλεί κατάπληξη
    ή καχυποψία στους πιο δύσπιστους ~
με το ύψος
σημαία διπλωμένη κι αφημένη
σε φέρετρο λευκό
ήρθε εις γάμου ασυδοσία
με το περιφρονημένο ελάχιστο
που κάποτε περιγελούσε
Κι έσονται τ’άκρα ένα
εξάλλου όλα τ’άλλα σχήματα
αποδημήσανε στην κόλαση
εδώ και χρόνια
με τις ευλογίες
αυτών που τρώνε χόβολη για πρωϊνό
και βάφουνε άσπρο το πηγούνι
για να μη κοιτάς τα μάτια
που’ναι πολτώδη
λιγδερά
κρύβουνε μέσα τους
κιτρινισμένα οστά
κι ένα χορτάτο
σαρκοβόρο
φρύνο

Μονάχα ένα σχήμα
αγέννητο ακόμα  στη σκέψη των πολλών
μαύρο κι ανθεκτικό
κατάπτυστο στο παρόν
περιμένει υπομονετικά
των τυμβωρύχων την αξίνα

να βρει σ’ανείπωτο
κι αόριστο χρόνο
την μνήμη που’χασαν
οι συμπαγείς μας μέρες







 


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive