9 Φεβ 2012

Σβησμένα Μάτια

Με θέα την Λερναία Εποχή

Άδειασαν Θεό τα μάτια μας
κι οι παλάμες αίμα
που ανάσαινε
μύρο και θυμάρι

Στέρεψαν οι δακρυσμένοι τοίχοι
φονικά βρύα φυτρώνουν στις ρωγμές τους
και οι ώρες
αφιερώνονται στην ευθυγράμμιση

Μένει κατάπληκτη η μνήμη
όσο με κατάνυξη καλωσορίζουμε
την άνοιξη της οχιάς
και το δάγκωμα του εκλιπόντος

Περισσότερο απ την ανάγκη
πιο πολύ κι από την θύμηση
το κάλεσμα των νεκρών
στα σβησμένα μάτια μας


Μαρία Ροδοπούλου

3 Φεβ 2012

Αποδοχή

Με αντιλαμβάνομαι στον χώρο
ως μια αόριστη υπενθύμιση του παρελθόντος
κιτρινισμένα δάκτυλα
κλειδωμένες αυλόπορτες
και οι μεταμφιεσμένες οντισιόν της σκιάς μου
που κλαίνε από μέσα τους

Με συνειδητοποιώ στον κόσμο
ως το παραμύθι με τα χαλασμένα δόντια
μολυβένιοι άγγελοι
η ωραία κοιμωμένη με μάτια σαπισμένα
και πνευμόνια με φθαρμένα σανδάλια
οι μακιγιαρισμένες πρόβες της σκιάς μου
που κλαίνε από μέσα τους

Με αποδέχομαι στα τρίκλινα αναμονής
ως φευγαλέα υποχρέωση
μετάγγιση ικεσίας
ώρα αρνητική οι διπλανοί μου

Εγώ
με το λευκό καπελάκι μου
στραβά βαλμένο στα χείλη
ανώνυμη δωρήτρια
υπενθύμισης τέλους

Με προσθέτω
μικρή χάντρα
στο κεχριμπαρένιο κομπολόι της ανυπαρξίας





Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive