28 Ιουν 2011

Παχυνόμενη Οργή

Αλλά τώρα είμαι σε πλήρη ανακωχή με το χώμα.
Εκείνο δεν με αφήνει να κοιμηθώ
κι εγώ αποφεύγω να το ταράζω με τα βογκητά των παιδιών μου.
Τα καταπίνω.
Κι όμως όλο παχαίνω από την γεωμετρική οργή των τέκνων μου.
Ένα μικρό τύμπανο εδώ που ο κόσμος τελειώνει
και μια βουβή φλογέρα εκεί που κάποτε ήταν η αρχή του.
Φουσκώνουν τα μάτια από τις ανίερες συμμαχίες.
Σκοτώνω τα επείγοντα γιατί φοβάμαι.
Τι θα γίνει αν τα πόδια ελευθερωθούν;
Δώσε θέρος στον χειμώνα και οι θεοί θα οργιστούν.
Ούτε ένα έκπτωτο μονοπάτι δεν θα μου χαριστεί.
Ξημερώνομαι πλάι στην γυναίκα που χτυπάει μικρής εκκλησιάς καμπάνες
και βραδιάζω πλάι σε μια γριά που κηδεύει τις σοφίτες.

Αλλά είμαι σε πλήρη συμφωνία με το χώμα που παλάμη την παλάμη με εγκαταλείπει.
Εκείνο με παραδίδει χειροπόδαρα δεμένη
κι εγώ δεν μιλώ γιατί ακόμα παχαίνω …




Μαρία Ροδοπούλου

25 Ιουν 2011

Δέκα λιγνά όνειρα


Εχθές με δέκα λιγνά όνειρα χτένιζε τον κόσμο


Κάτω από το μέτωπο παραμονεύουν φέρετρα
Μαύρη τραγιάσκα στο φαλακρό βουνό της
Πρόσωπο λείο σαν πόνος που κοιμάται
αλλά αυτή φοβάται τον ύπνο
“Θα ξυπνήσω ωραία κοιμωμένη
σε ένα μικρό λευκό κουτί
Ολόκληρη ουτοπία στριμωγμένη στο ελάχιστο
Πως θα κατηφορίζω εκείνα που δεν βλέπω
με μπλαβιασμένα νύχια;
Κι ούτε μια χτένα να ισιώνω τα συγχυσμένα άκρα»
Ασήμαντες οι πληγές
Οι αμυχές αποδείχτηκαν δούρεια παράθυρα
Το στόμα γεννά κραυγές
όμως η κραυγή δεν σμιλεύει άνθρωπο

Είναι ξινό το γάλα που η γλώσσα του σύκου στάζει
Ποιος πίσω από το γέλιο της κοιτάζει;

Μισοφαγωμένο κλάμα η γυναίκα
μα εκείνη μπουκώνει χουρμάδες το ηττημένο κορίτσι
«στο χλωμό κορμί της Θεά θ’ αναστηθώ»
Ένα βατερλώ κουπί και η θάλασσα πίνει τον εαυτό της
Στέρεψε το αλάτι των ανθρώπων

Εχθές με δέκα ροζ πανιά τον άνεμο προκαλούσε
Σήμερα φυτεύει ραχιτικούς φοίνικες
στην άκρη ετοιμόρροπης στέγης

Από κάτω την χειροκροτεί
με περίσσια υπομονή
το μικρό λευκό κουτί



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive