2 Σεπ 2009


θα έπρεπε να καίνε στην πυρά τις λευκές λέξεις ...


Διπλωμένη με τάξη στο λευκό σκοτάδι σκέφτομαι τους ποιητές που υμνούν με πάθος την ζωή , τον έρωτα και την αναγέννηση.
Τις λέξεις που διαφημίζουν κλειδιά πως είναι για να ξεκλειδώνουν τα σκοτεινά δωμάτια, να τ’ αερίζουν από τον οξειδωμένο αέρα πληγωμένων σκέψεων.
Τους σκέφτομαι πως θαρρούν τους εαυτούς τους μέλισσες που τρυγούν την ζωή μέχρι το μεδούλι και θέλω να τους συντρίψω μέσα στις παλάμες μου κι ας με τσιμπήσουν θανάσιμα τα κεντριά τους. Πεθύμησα παράθυρο στη νύχτα ν’ανοίξω και να δω με τα δικά μου μάτια ,άφωνη, χωρίς χορδές εκπαιδευμένες , την ζωή που υποπτεύομαι πως υπάρχει εκεί έξω. Δεν θέλω τα λόγια τους μες στο μυαλό μου διάττοντες ορίζοντες να γεννούν.

Κρατήστε, αγαπητοί μου λογοπλόκοι, τις φορεσιές σας. Δωρίστε τες σ’ εκείνους που ποτέ δεν λαβώθηκαν και ξένες ουλές ζητούν στους αγκώνες τους να ράψουν. Χαρίστε τες σ’ εκείνους που ποτέ δεν διάβηκαν ένα δωμάτιο απ’ άκρη σ’ άκρη με μια μικρή αράχνη μόνο για συντροφιά, σκαρφαλωμένη στον γαζωμένο μηρό της απελπισίας. Ω ναι. Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που δανεικά ζητούν. Άποροι αμαρτιών, χέρι κατάλευκο απλώνουν.
Αλλά εγώ δεν θα γίνω ο Πάντσο σας, ω αιώνια καταδικασμένοι Δον Κιχώτες που κυνηγάτε την ουρά του ψωριάρικου αλόγου των φαντασιώσεών σας σαν σκυλιά τρελλαμένα από τον πόθο σάρκας.
Το δικό μου μαύρο μουλάρι, τραγωδιών καθαρόαιμο, φτύνει τις ψυχορραγούσες φοράδες σας, άφυλες Δουλτσινέες, και τερματίζει έστω και τελευταίο στους λυγμούς των ραγισμένων λέξεων.

Ποτέ του δεν απέφυγε τις σκοτεινές διαδρομές του νου
μόνο και μόνο για να το ταίσουν αμφίβολης ποιότητας σανό.
Ούτε εικονικού ονειροπόλου όνομα διεκδίκησε,
για δυο μαραμένα χάδια στο μυθικό κεφάλι.


Μαρία Ρ.

Κάποτε θα με θανατώσουν
ως εμπρήστρια της ατέρμονης ανίας των λέξεων

στις κατάμεστες αρένες
όπου κυριαρχούν οι γλωσσομαθείς κροκόδειλοι
και τα λοιπά βαρετά έρποντα που χρησιμοποιούν
την φωνή τους για να νιαουρίζουν στα κεραμίδια της απόρριψης



Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive