31 Μαΐ 2008

Λεπροί καιροί











Παραμένω ακίνητη.
Το νιώθω.
Εξελίσσομαι σε αναμονή.
Δεν θα μπορέσω να ολοκληρωθώ ποτέ.

Είμαι άγονη προσμονή ή γόνιμος βάλτος ;
κι όμως μια νεκρή φύση είμαι,
αναίτια
χωρίς πατρότητα,
χωρίς προέλευση,
χωρίς πιστοποιητικά γνησιότητας.

Το μόνο που γνωρίζω
είναι πως
να τυλίγω αυθεντικό θάνατο.
Μια δικαιολογία περιμένω
για να τον δωρίσω.

Αν κάποτε γεννιόμουν
θα κρατούσα την αναπνοή μου.
Απο φόβο εκπνοής νεκρού.
Καταπίνω νύχτα
και αποβάλλω φως
μα ποτέ δεν ανασαίνω.

Δεν είμαι ο θάνατος.
Παρά μόνο ο εφευρέτης του.
Αν ψήφιζαν οι πεθαμένοι
θα γινόμουν Θεός.

Μα αρκούμαι στην ακινησία.
Εξελίσσομαι σταθερά
σε ταριχευμένη ανάσα.

Είμαι το ά-κλιτο στόμα
«της αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι»,
το εξαίσιο χασμουρητό των Λεπρών Καιρών.




Μαρία Ρ.

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive