29 Μαρ 2014

Προσωπογραφίες

Το θλιβερό σου, τραγικό πρόσωπο
πάσχισε τόσο πολύ ν' αποκολληθεί
από τις τοιχογραφίες που το παίνεψαν
μόνο και μόνο για να ξεπλυθεί το χρώμα

από μιας πρόωρης άνοιξης
την χαιρέκακη βροχή 





Μαρία Ροδοπούλου

22 Μαρ 2014

Οι λαϊκές αγορές των ιδεών


Κάπου πρέπει να μπαίνει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην τρομοκρατία, την τρομολαγνεία, την αναρχία και την έννοια της δημοκρατίας. Τα τελευταία δύο δεν έχουν υπάρξει ποτέ παρά μόνο ως θεωρίες και ως ‘δούρειοι ίπποι’ κατάκτησης κοινωνιών με απώτερο σκοπό την μετατροπή τους σε μάζα ή σε – μιας και είναι της μοδός – ‘γενόσημη’ κοινωνία.
Ίσως ότι έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια είναι ενδεικτικό πως έχουμε ξεχάσει να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να χρησιμοποιούμε την πραγματικότητα ως εργαλείο απόδειξης των καταστάσεων και όχι ως προπέλα στο νερό με μόνο αποτέλεσμα την περαιτέρω θόλωση και όχι την προσπέλαση
 ‘δύσβατων’ ωκεανών με σκοπό την εξεύρεση της αλήθειας.
Παρασυρόμεθα από τα γεγονότα και από την ‘θερμή άποψή μας’ που τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε πως δεν είναι καν δική μας. Και ένας από τους βασικούς λόγους που είμεθα υποτελείς είναι γιατί έχουμε μάθει να δεχόμαστε αβίαστα και να χειροκροτούμε με βιάση το ένα ή το άλλο φερέφωνο.

Ναι, η βία φέρνει βία και κανείς στην ουσία δεν πίστεψε ποτέ την θεωρία του Ιησού περί μη ανταπόδοσης γιατί το ανθρώπινο γένος είναι ‘ανταποδοτικό’. Σε όλα τα σημεία. Δεν μπορούμε όμως να κατανοήσουμε ότι οι εξεγέρσεις δεν γίνονται όταν εμείς υποκύπτουμε στον πειρασμό της υποταγής σε ό, τι μας βολεύει ή σε ότι μας έπεισαν ότι μας βολεύει. Αλλά και κάτι ακόμα πιο βαθύ : δεν κάνουμε αντίσταση όταν ακολουθούμε μουχλιασμένα πρότυπα που μας πλασάρουν κάτω από οποιαδήποτε ιδεολογία ή σημαία.

Η εμπορική αξία των δήθεν επανα-στάσεων και των δήθεν αναρχικών βολεύει μεν την πραγματική εξουσία που απλώνει τις φτερούγες της για να αγκαλιάσει τους φοβισμένους κάτω από την νομοταγή της ύπαρξη και από την άλλη τους έμπορους της ‘εξέγερσης’ που στο τέλος της ημέρας δεν είναι τίποτα άλλο παρά καλοί πελάτες της
 βιομηχανίας όπλων. Και οι μεν και οι δε σπέρνουν τον θάνατο με τον δικό τους τρόπο και έχουν καταφέρει να μας κάνουν οπαδούς στις κερκίδες τους χρησιμοποιώντας ως μεσάζοντες τον ξεπουλημένο τύπο, τους εκδότες και γενικά τα Μ.Μ.Ε.
Αυτοί πουλάνε φθηνά, εμείς αγοράζουμε ακριβά.

Οι λαϊκές αγορές των ιδεών και τα παντοπωλεία του εκφοβισμού επικρατούν και εμείς την μόνη επιλογή που έχουμε είναι σε ποιο σημείο θα ακουμπήσουμε την ανασφάλειά μας. Εάν δεν είμαστε με το μέρος του ενός πρέπει να είμαστε με το μέρος του άλλου.

Έχουμε αλήθεια αναρωτηθεί τι θα γίνει εάν αρνηθούμε να λάβουμε μέρος στο ευπώλητο παιγνίδι τους;


Υ.Γ.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα, δεν έχει πολιτική βάση, δεν απευθύνεται στην λογική αλλά στο ένστικτο επιβίωσης του ισχυρότερου ζώου και είναι εκ γενετής ελάττωμά μας το οποίο πρέπει να πολεμάμε και να καταπολεμάμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Ακόμα και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.


Μαρία Ροδοπούλου


14 Μαρ 2014

Περιπλανώμενη


Αναμετράς και ζυγίζεις στις λέξεις
την αγοραφοβική πόλη
Για άλλη μια φορά
κόβονται τα δάχτυλα στο ύψος των κόμπων
Μια τραβηγμένη κουρτίνα
και ποτέ δεν με απασχόλησε το γεγονός
να εξηγήσω την συνεχή αγωνία
Διακυμάνσεις στην αδυναμία
και συνήθως σφραγίζω τα μάτια
σε ένα άδειο από προσμονές κουκούλι
δώδεκα μήνες ακριβώς αριθμούνε
τα μαρμάρινα αγκάθια
Ίσως κάπου μηδενίστηκε ο χρόνος
και άρχισε πάλι να ανατρέφει
έτη από θάνατο γεννημένα

Όμως τίποτα δεν άλλαξε στην πόλη που ζω
Η απουσία σου δεν συγκλόνισε τον κόσμο
ακόμα κι εγώ συνεχίζω να πληγώνω
και να  πληγώνομαι
ξέρεις
μικρές
θνητές ανταλλαγές τραυμάτων

Βυθίζομαι σε μια πραγματικότητα
που θυμίζει βουβή ταινία 
Αυτά τα τρία άλφα
στον στίχο του πεθαμένου ποιητή
με συρρικνώνουν 
και σκέφτομαι τα φώτα που έσβησαν
στο κληρωμένο ηλιοβασίλεμα
Δεν θα έρθω σήμερα στην γιορτή σου
θα την ξεχάσω
θα περπατήσω άσκοπα μες στην πόλη
Σήμερα δίδονται δωρεάν πιστοποιητικά δυστυχίας
στην περιπλανώμενη μνήμη
 

Πεθύμησα τα μάτια σου ήθελα μόνο να πω. 



Μαρία Ροδοπούλου

από την ανέκδοτη συλλογή "Υποστολή Φωτός"

9 Μαρ 2014

Μικρές Αρκτικές Στεριές


Τα κορίτσια στα σιδερένια κρεβάτια
με τους πληγιασμένους αστραγάλους
κουτσές σκιές με αδιάβροχα όνειρα
σηκώνονται κρυφά τα μεσημέρια
Με μάτια
που μπάζουν ερμηνείες θάλασσας
σε απόκρημνα βαγόνια κρύβονται
Κάτω από τις πέτρες τους κυλά ο χρόνος
Με χελιδονοφωλιές στα δάκτυλα
βάζουν την εμπύρετη ταχύτητα
Οι διαγνώσεις άγουρες στα μοχθηρά
restroom
Ανάσκελοι θεοί μεταλαμβάνουν σάρκα
Κανείς δεν σταματά την κάθοδο
Δεν είναι αρκετό το αίμα στην πτωτική ήπειρο
Οι κερασιές ρίχνουν τις απώλειες
στις διακεκομμένες ράγες
συνωστισμός αποχρωματισμένων σωμάτων

Τα κορίτσια στα σιδερένια κρεβάτια
με τους πεθαμένους νυμφίους ανάμεσα στα δόντια
Μικρές Αρκτικές Στεριές

που τίποτα δεν συγχωρούν




Μαρία Ροδοπούλου

από το βιβλίο "Είμαι Πολλές" εκδόσεις Ιδεόγραμμα

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive