17 Δεκ 2007

ηδονής απόγνωση


Εμείς οι δυο έχουμε
ξανασυναντηθεί,
είμαι σίγουρη πως
στη προηγούμενη ζωή μου
εσύ ήσουν που κλείδωνες
το αίμα μου
στα μάτια σου.

*
Αν μπορούσα θα έβγαζα τα μάτια μου
και θα τα κάρφωνα στις παλάμες ,
θ’άφηνα τα χέρια να κοιτούν την άβυσσο
και να γίνονται στάχτη στη φωτιά της.

Μετά αόμματη θα ψηλάφιζα
τις σκιές του κορμιού σου ,
με το στόμα μόνο θα σε κοιτούσα,
με τα δόντια θα σημάδευα
όλες τις μυστικές διαδρομές.

Και κάθε βραδυ ένα τρόμο θ’άφηνα
πάνω στις υγρές βλεφαρίδες
έτσι θα ήμουν ο μοναδικός σου εφιάλτης
και συ η ματιά μου
στην απόγνωση της ηδονής...



Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007

13 Δεκ 2007

o μόνος νεκρός













Εχθές μάτωσα κάτω
από το μισοφέγγαρο,
μάτια χυμένα στην
λάβα ενός ουρανού
που κάποτε σαλπάριζε

εχθές με τρεις συλλαβές
διέπραξα τον πρώτο φόνο ,
και μετά γέμισα με άμμο
τις πληγές μου

η καρδιά που χτυπούσε
καυτή στις χούφτες μου
ξέπλυνε τις αρτηρίες της
με ένα γλυφό νερό

ο μόνος νεκρός
παρασύρθηκε από
το πρώτο κύμα της αυγής ,
ακόμα ναυαγός είμαι...

- σημείωση -

στους ναυαγοσώστες
δίνω άδεια επ'αορίστου..


Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive