30 Απρ 2015

Αφαλατωμένα Όνειρα




Αφού οι φανοστάτες
από ποιητές ορφάνευσαν
και ο έρωτας
φθισικός
αργοπεθαίνει
στα ξέφτια κοριτσιού
με κουρελιασμένα μάτια
Αφού
ο σταθμός του τραίνου
ερήμωσε
από χωρισμούς και καλωσορίσματα
σιώπησε της προσμονής η μπάντα
Αφού
δεν κάνεις πια με την ανάσα σου
σημάδια
στο παγωμένο τζάμι
Το γέλιο αγάπησε τον Χειμώνα
και το κλάμα
αποποιήθηκε κάθε ευθύνη
Ο θαυματοποιός
έχασε την άδεια κυοφορίας
μαγικής κρυψώνας
η κεντρική αρτηρία παροχής ελπίδας
διακόπηκε απότομα
Αφού τα όνειρα αφαλατώθηκαν
σε μια στιγμή πανικού
απέμειναν
μόνο οι εκφωνητές
με σπασμένες τις χορδές τους
Αφού όλοι επιβιβάστηκαν
σε σάπιο πλοίο σωτηρίας
μόνη διασχίζω την απώλεια
μαζί με το καραβάνι άφθαρτων σκιών
 

Μαρία Ροδοπούλου

από το βιβλίο "Είμαι Πολλές" εκδόσεις Ιδεόγραμμα

18 Απρ 2015

Κάποτε υπήρξαμε



Πώς να στο πω διαφορετικά
Κάποτε υπήρξαμε…
Ακόμα κι οι αναμνήσεις γαριάζουν
ή πολυκαιρίζουν στοιβαγμένες
σε κλειδωμένο μπαούλο
Και κάποιες νύχτες
ξαπλώνω στο μαρμάρινο κρεβάτι
εκείνης που ποτέ δεν μου’πε τ’ όνομά της
και προσπαθώ  μάταια
να δω τ’ αστέρια
μες από τις λυπημένες σκιές της σιωπής
Ό, τι έρχεται στο νου
δεν μου ανήκει
παιδιά παγωμένης νοσταλγίας
διαπερνούν την λιωμένη σάρκα
ποτίζουν το μάρμαρο
και κυλάνε στις άδειες φλέβες
Δανεικές απώλειες νυχτερινής αναζήτησης
κανείς δεν θέλει να’ ναι ιδιοκτήτης πένθους
αλλά στο τέλος
εκείνη κι εγώ
πολυφορεμένες αναμνήσεις
που αναπαύονται
κάτω απ’ τους θλιμμένους ίσκιους του πεπρωμένου

Εκείνη κι εγώ
κάποτε νερό γάργαρο
τώρα πια γαριασμένη της μνήμης λίμνη





Μαρία Ροδοπούλου


3 Απρ 2015

Our fake future


Κι εμείς
που μάθαμε στο σκοτάδι
μπουκωμένοι ναφθαλίνη
και με το πρόσωπο κατράμι
κόβουμε νήμα από το παρελθόν
άλλο τόσο από το παρόν
κλέβουμε και λίγο από τον κήπο της Αλίκης
 
and behold, ladies and gents, our precious fake future

Εμείς λοιπόν που μάθαμε σε τόσο πια σκοτάδι
τόση άνοιξη που θα την χωρέσουμε
μες στην  πολλή μας δυσωδία

Μια πόρτα μακριά ο παράδεισος
αλλά η απόσταση  μεγάλη
κι η απόγνωση μας πυροβολεί στα πόδια
φορώντας σιγαστήρα


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive