22 Φεβ 2017

Οπαδός οφθαλμαπάτης




Χάθηκα
στην πολυταξιδεμένη
λεωφόρο παρατεταμένης δυστυχίας
με τις φρέσκες
παχουλές
λευκές
γραμμές οφθαλμαπάτης
μόλις χθες τις έστρωσαν επιμελώς
οι δουλοπάροικοι
που κατοικούν
στα χέρια
στα μάτια
στο στόμα
στις συγκυρίες
δεν είναι τίποτα άλλο
από μια ακόμα ερμηνεία

αγίνωτές μου προσδοκίες
τάχα μου τι γυρεύατε
σε ξεθωριασμένα μονοπάτια;

ναι ξέρω ξεθέωσα τι λέξεις
περιμένοντας
~ στο στόμα στα μάτια στα χέρια  στο στόμα ~
ν’ ανοίξει το παράθυρο
και καθόλου δεν έφταιγα εγώ
όταν εκείνος ο νεαρός σπουργίτης
αυτοκτόνησε στο τζάμι
την ώρα που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα
η γελοιότητα της φαντασίας

Και πώς να καταγράψω την απόδειξη
η ξεροκέφαλη θυσία αρνήθηκε
έστω μια στάλα αίμα ν’αφήσει πίσω της

Ούτε να με συγχωρήσω δεν μπορώ
που εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν μοναχή

Ποτέ δεν μ'εγκατέλειψα
ήμουν πάντα η πιο πιστή μου οπαδός




ΙΙ.

Και πού εσύ;

Κάποτε αρωμάτιζες τις μέρες
ξεσήκωνες στο πόδι την λογική
κάνοντας αταξίες
με το υποκειμενικό μου

βουβάθηκαν οι προφάσεις
απέμεινα
με ένα κομμάτι αναχώρηση
και δύο δράμια απολογίες
δεν κατεβαίνει
η σκληρή κόρα της παρηγοριάς

εγώ κι εγώ μάθαμε
στην πείνα

εσύ κι εσύ
χορτάτος
με τις ευλογίες μας
μπορείς μια καληνύχτα να ψελλίσεις

ή όχι... 

 












Μαρία Ροδοπούλου

15 Φεβ 2017

Η μονοτονία των κυκλικών ανάκλιντρων


Η μονοτονία των κυκλικών ανάκλιντρων
αγκαζέ με την βαρετή φρίκη της ισοπέδωσης
πιόνια βγάζουν υπερπόντιους λόγους
σε ψηφιακή σκακιέρα
ποντάρουν κλοπιμαία βλέφαρα
και μια υποχρεωτική αναχώρηση
ένας γέρος κατουρά από συνήθεια τα πόδια του
τρίβεται σα καυλωμένος γάτος
στη μαγκούρα της αισιοδοξίας
Εκείνη ανοίγει το στόμα
φτερνίζεται ακρίδες
κι ο συνομιλητής μου σηκώνει αλήθειες
έπεσαν κάτω με τις πρώτες εξάρες
που έριξαν τα χθεσινά κορίτσια
καταραμένα ζάρια
τόσοι υποτάσσονται, εσείς γιατί όχι;

Γέρασαν στο σήμερα
κανείς δεν τις κερνάει
ένα μικρό παιγνίδι σκέψης
Ξεμείνανε με υπαγορευμένες προσμονές
ξαπλώνουν στο ξεπερασμένο ανάκλιντρο
με μάτια ξενοίκιαστα ανθρωπιάς
υποδέχονται το επόμενο πιόνι

πιο ορθάνοιχτες από ποτέ
πιο βλάσφημες από ποτέ
πιο ανιαρές από ποτέ…

Όλοι έχουν ένα τίμημα να πληρώσουν
όσο κι αν κλέβουν την ώρα του λογαριασμού

ο θάνατος, εξάλλου, δε κάνει διακρίσεις
τους χάφτει όλους




Μαρία Ροδοπούλου

11 Φεβ 2017

Η μεγαλειότητα της μετριότητας




Παράξενη γοητεία
έχει
το αμετάκλητο


Με χτίζω αντίρρηση
προϋπολογισμένου σχεδίου
Θλιμμένο όνειρο
αλήθεια παλεύεις
να γενείς
Με σχεδιάζω
τρίγωνο
διχοτομούμαι άνισα
ανάμεσα στα πολύπλοκα
γεωμετρικά τερτίπια
στους φανταστικούς αριθμούς
που με ορίζουν πραγματική
επικυρώνουν την ανεπάρκειά μου
με καθιστούν ορισμένη απόσταση
Μια συστολή σε αντίθεση
με το διαστελλόμενο άπειρο
με την αύξουσα πρόοδο της οργής
Γίνομαι ο περιττός αριθμός
στην εξίσωση των ακέραιων
Η ανισότητα με ανακουφίζει
με νανουρίζει μες στα τρυφερά της σύμφωνα
κι ας την εξουσιάζουν τα φρικτά φωνήεντα
Αναπαύομαι αμέριμνη
στο χάος ατελούς διαίρεσης
Μετράω τους κόμπους του αναπόφευκτου
Ξαφνιάζομαι

Εν τέλει
συμπυκνώνομαι σε μια χούφτα λέξεις
Οριστικοποιούμαι στο αμφίβολο
Πατάω γκάζι στη λύπη
και βάζω
την ταχύτητα
στην αμετάκλητη αυτοκαταστροφή
Η μεγαλειότητα της μετριότητας
κηρύσσει πόλεμο
στην αρτιότητα

Παρόλα αυτά
ακόμα είμαι άνθρωπος


Μαρία Ροδοπούλου

4 Φεβ 2017

Η κουδουνίστρα της αιωνιότητας


Γεύομαι ολόκληρη ψέματα
απλώνω ουτοπίες στα διάτρητα στόματα
καταιγίδα ανήμερη οι ψευδαισθήσεις
Σε ποιο σύμπαν εμείς οι δυο πεθαίνουμε
Στη σκοτεινή άβυσσο της κλεψύδρας
αναμοχλεύονται ξεχασμένα οστά
Σε ρηχούς τάφους
σάπιες ρώγες σταφυλιών
και μια σαρκοβόρα ανεμώνη
Τα κακά μαντάτα έφτασαν
με την είδηση ότι ο θεός ξεψύχησε
τον παρέσυρε στο γκρεμό
το βάρος της ουράς του
Κοίταζα τον ουρανό
αιωνόβιες συμφορές έριχνε
όταν πρόσεξα την μια γωνιά του κόσμου
ανασηκωμένη
ξεφτισμένη
ξεδοντιασμένη
δύσοσμη
ολέθρια θλιβερή
Την έστρωσα επιμελώς
βάζοντας την στην θέση της
Και συνέχισα να κοιτάω προς τα πάνω
ελάχιστη
αναίμακτη
βλάσφημη
αποτρόπαια
κόρη
ασοβάντιστης γωνιάς και νεκρού θεού

Στον επόμενο θάνατο
θα δωρίσω τη κουδουνίστρα της αιωνιότητας
στο πρώτο περαστικό διάβολο



Μαρία Ροδοπούλου


Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive