26 Απρ 2012

Ληγμένες Ελπίδες


Σε ψάχναμε παντού
σε θάλασσα
κι  ουρανό
στα βάθη των δασών
στα νερά που τρέχουν
ασταμάτητα από τα ψηλά βουνά
στους τοίχους που γκρεμίζονται γοργά
αλλά αναστηλώνονται ακόμα ταχύτερα
στα νεκρά ενθύμια των πολέμων
στα ναυάγια ανάμεσα στις πνιγμένες κραυγές
και τα σκόρπια αντικείμενα
στους αρχαίους ναούς
στις μούμιες που μυρίζουν φάρμακο και σαπίλα
στ’ ανώνυμα αστέρια
στους ύμνους και στα μανουάλια των θνητών
στο ανακάτεμα των σεντονιών
και στον ιδρώτα όταν σάρκα σμίγει με σάρκα
στα χειμαζόμενα όνειρα
και στα πουλιά που ταξιδεύουν μακριά
σαν έρχεται ο χειμώνας
στην προσευχή πάνω από τον τάφο του πατέρα
με την θολή ξεθωριασμένη φωτογραφία
Απελπισμένοι
απεγνωσμένοι
δακρύβρεχτοι και τραγικοί
μια στιγμή δεν αναρωτηθήκαμε
πως ίσως δεν υπάρχεις
παρά μόνο στο δέος των ανθρώπων
μπροστά στο αδιαφιλονίκητο
οριστικό
αμετάκλητο
τέλος 

Για μια μπουκιά ληγμένης ελπίδας
παραδώσαμε την πραγματικότητα


Μαρία Ροδοπούλου

10 Απρ 2012

Το πρόσωπό σου

Το πρόσωπό σου
εκμαγείο θλίψης
απλώνει τις υποδιαιρέσεις του στην ανοχή
έκπτωτο επιλογών
συναθροίσεων
και λοιπών αθροιστικών αγγέλων
Το ψωμί που δαγκώσαμε
αλλά ποτέ δεν φάγαμε
Ο οίνος που χύθηκε πριν τα χείλη μας ματώσει
Το πρόσωπό σου
ανωμαλία θανάτου
στους χλοερούς τόπους
των εξισώσεων
αποτσίγαρο εσπερινού
στο κελάηδημα των ταμείων
 κάτω από τον ναό
και  πείνα συνάμενη κουνάμενη
στα χρυσά γένια ύαινας

Το πρόσωπό σου
μάταιος κρίνος
στην χαραυγή των σκύλων 


Μαρία Ροδοπούλου


Είθε Καλή Ανάσταση

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive