23 Ιαν 2008


Και όμως θα μπορούσα να ορκιστώ
στoυ Φεγγαριού το Λόγο,
που τόσο πιστά τήρησα
σε κάθε νυχτερινή συναυλία,
πως δική μου ήταν η φωνή
που μέσα στο στόμα τους
φωτιές γεννούσε.
Μέχρι που μ’άκουσα ηχογραφημένη
στης Αλαζονείας το φτηνό μπορντέλο.
Τότε θυμήθηκα εκείνον τον ποιητή
που νεκρό τον βρήκαν
με όλα του τα πλούτη
στην αριστερή παλάμη καρφωμένα.
Απο τότε σταμάτησα να ομιλώ
και κατασκευάζω ανώνυμα καρφιά.




Μαρία Ρ. (c) 2008


24 σχόλια:

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Δεν γνωρίζω εάν πρέπει να κλάψω ή να χαρώ. Μαχαίρια κοφτερά οι λέξεις σου Μαρία, άλλοτε να ανοίξουν θανάσιμες πληγές κι άλλοτε να κάνουν χειρουργικές τομές, το κακό να αποβάλουν από στοιχειωμένα κορμιά. Δηλητήριο σκέτο η γραφή σου. Τη μια, ψυχές στέλνει στη κόλαση και την άλλη γιατρεύει ανίατες αρρώστιες.

Μια μεγάλη καλησπέρα και ένα όμορφο βραδάκι σου εύχομαι

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

λακη μου..
τα λόγια σου
τιμή για μενα..
αν το νιωσες ακριβώς έτσι
τότε με κάνεις να αισθάνομαι
οτι πέτυχα
σε ευχαριστώ καλέ μου..
καλο βραδάκι και μια
καλησπέρα με ενα μεγαλο
χαμόγελο απο μένα..:):)

Ανώνυμος είπε...

"Σου είπα :
- Λύγισα.
Και είπες :
- Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
Ήρεμα δέξου να κοιτάς
σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου
Πως δεν είναι ξεκούρδιστο,
ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει
να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Η κίνηση αυτή δεν είναι χρόνος.
Θα ‘ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου
από τα χίλια σου παράθυρα.
Για ένα ΜΗΠΩΣ τ’ άνοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις
Ό,τι είχες να πεις,
για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδροροές των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων τη φερεγγυότητα,
ό,τι είχες να πεις
γι’ ανθρώπους που σιγά σιγά λυγίζουν
το είπες."

Kαλο Ξημερωμα My Princess.
Σταθερα την αγαπη μου.:))

Γωγώ Πακτίτη είπε...

καρφί ο λόγος σου ΄Μαρία...
πυρωμένος ήλος στην αριστερή παλάμη της καρδιάς...

φιλιά αγαπημένη μου φίλη...!!!

Ανώνυμος είπε...

μου άρεσε η τελευταία φράση...
το κάνω αλλά μετά το μετανιώνω...
:)

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

- aeriko moy...
"όμως έχεις δίκαιο..
ξέχασα να πω για τη
ασίγαστη ματαιότητα
των πόθων
που επιμελημένα
διέγραφες με ένα κόκκινο
μαρκαδορο...αυτα τα
Χ εσταυρωμένοι έρωτες
μου φάνταζαν ακόμα
και τότε που ο κόσμος
ήταν πιο σιωπηλός.."
σε ευχαριστώ αγαπημένη μου
φίλη..ανυπομονω να τα πουμε
απο κοντα..:):)
την αγάπη μου..:)
filia polla...:):)

- γωγω μου...
ανώνυμα είναι τα καρφιά μας
σ'αυτόν το ατελείωτο
πανδαιμόνιο του κόσμου..
σαν ελευθεροι σκοπευτές
με άδειες καραμπίνες
μου μοιαζουμε...
σε ευχαριστώ καλή μου φίλη
την αγάπη μου kai polla filia..:):)

Ανώνυμος είπε...

...εγω το λογο μου στο φεγγαρι το τηρησα πιστα διαλυοντας τη περιφανεια..εκεινο συναντησε την αλαζονεια κ μ εφτυσε..ετσι κι εγω σταματησα να ομιλω...την αγαπη μου καλη μου καληνυχτα....ευχαριστω...

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

- γεωργία μου..μαλλον αφήναμε
μαζί σχολιο..:):)
ναι και εγω το ιδιο..
ενω επανειλλήμενα εχουμε
πει και οι δυο να μην μετανιώνουμε
αδιορθωτες είμαστε..:):)
μια ερωτηση...
οι κόμποι μου είπαν ειναι 33
είναι αλήθεια..δεν τους μέτρησα..

- φωτεινή μου ..
εγω ευχαριστώ που είσαι
πάντα εδω για μένα...
ασε το φεγγάρι στην αλαζονεία του
εξάλλου αυτό ειναι μόνο του
οχι εμείς...
την αγαπη μου,φιλενάδα..
φιλια πολλα..:):)

Καληνύχτα φίλες μου..:)

Μαρια Νικολαου είπε...

Είμαι σίγουρη, πως σε κάθε συναυλία .. δική σου είναι η ψυχή και η φωνή που βγαίνει απ τους ήχους..

Στο άλλαξα λες; Μπα..
αυτο ένιωσα..

Καλημερα my dark lady ..

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Μαρία μου..παντα μου
λες τα πιο ομορφα λόγια
μια καλημέρα με ενα γλυκό
χαμόγελο πριν ξεκινήσει
η εργασία..:):)
σε ευχαριστώ καλη μου φίλη..:)

Γιώργος Πρίμπας είπε...

"Και όμως θα μπορούσα να ορκιστώ
στoυ Φεγγαριού το Λόγο"
... σε αυτό στέκομαι και μόνο ...

ο Λόγος του φεγγαριού είναι ειλικρινής και είναι ειλικρινής γιατί μένει ασυσχέτιστος με ήχους/σημασίες ψεύτικους εκ κατασκευής...
Μα τι λέω θα μου πεις;

Για σκέψου ότι στη γλώσσα μας η πρόθεση "από" είναι που εκφράζει την πραγματική "πρόθεση"

απομόνωση
αποχώρηση
αποβλάκωση
απόκρυψη
αποτυχία

ενώ η πρόθεση "συν" ποτέ της δεν εξέφρασε την πραγματική μας "πρόθεση"

συνάδελφος
συνοδοιπόρος
συνεργάτης
συνάνθρωπος
σύντροφος...

μόνο που όταν ακούω αυτό το τελευταίο,
τουλάχιστο,
ΛΥΝΟΜΑΙ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

εκτός του ότι μου άρεσε και στο είπα ήδη, ξέρεις πολύ καλά τι μου θυμίζουν τα καρφιά..να μην το πω τώρα γιατί μάλλον θα μου κόψεις την καλημέρα!!χιχιχι
Α ρε Πόπη...:):):)

Σαββας είπε...

Μες στην βουβαμάρα τους πραματευτής κραυγών ο ποιητής...

Και εσύ σίγουρα αν μην τι άλλο είσαι ποιήτρια...
(Ενας στίχος απο ένα ποιήμα μου που ακόμα δεν κατάφερε να γίνει ποιήμα...)
την καλημέρα μου για μια όμορφη ημέρα!

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

- γιωργο..μου αρεσουν
πάντα τα εύστροφα
και πανευξυπνα σχολια σου..
που ήσουν??μου έλειψες..:):)
καλη συνέχεια στη μέρα σου...

- μαίρη..θα σε σκοτώσω..:):)
(και την πόπη μαζί..
μη σας πιασω να απαγγείλετε
το ποιημα και να δίνετε και
επώνυμο..:):):))))

- Σάββα...
νομίζω η καλύτερη κριτική
για μενα..
σ'ευχαριστώ πολυ...

"μες στη βουβαμάρα τους
πραματευτής κραυγών
ο ποιητής ..." πολυ καλός
στίχος..ανυπομονω να διαβασω
τη συνεχεια..

Unknown είπε...

κατασκευάζω ανώνυμα καρφιά
σε ξύλινους σταυρούς για να τα μπήγω
κάθε αμάρτημα,κάθε φιλί σου καίει
σκούριασαν τα καρφιά και πήρε φωτιά
η κόλαση σαν άκουσε τον ήχο
αυτόν τον άναρθρο που κάθε τόσο
έβγαζες απ του φιδιού το στόμα.
Ερχόταν τότε η μαμή κι απ του φιδιού το δέρμα παιδιά ξεγένναγε
γεμάτα αμαρτίες .
Κι οι αμαρτίες σου ήταν πολλές
σαν της βροχής τις στάλες .
Παιδιά σου ήτανε κι αυτές
κι αντρίωσαν και θρέψαν
το μίσος στη ψυχή μου.
Και κάθε τόσο ένα ανώνυμο καρφί
μπήγω σε κάθε σου παιδί
του ήλιου το φως να μη το βρει
η νύχτα να μη ξέρει .


Μαράκι μου φιλιά πολλά

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Κι ομως
αυτά τ'αμαρτωλά παιδιά
ειναι που ποθώ
στην ματιά μου
να πνιγουν....

καλησπέρα κλειώ μου..
σ'ευχαριστώ για την
τιμη που μου κάνεις
αφήνοντας τους δυνατούς
στίχους σου εδω..
την αγάπη μου..:):)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ το ξανατονίζω άλλη μια φορά..
όσα μαύρα και να γράφεις...
είσαι μια νεραιδένια κούκλα..αέρινη και γλυκειά..

ααα
και
4000000.23ε γιατί το παρακάναμε λιγάκι ε...



σματςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

:):) ροδούλα μου..:):)
ειμαι νεραιδενια???
:):) και εσυ είσαι
η πρώτη νότα στη
Μελωδία της Ζωής..
σε ευχαριστω my sweet yellow rose..

να σου πω..κανα σκόντο στο
πρόστιμο?? γιατί εχω πολλά
εξοδα τελευταία..μου λείπουν
τα 0,23 λεπτά..:):)
καλο βραδάκι..
filakia polla..:):):)

Ανώνυμος είπε...

...φυσικα κι εισαι νεραιδογεννητη κι αποψε το φεγγαρι κρυβεται στα ματια σου..ε και καληνυχτα...

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

fotini moy...
φεγγαροπληκτη πάντα είμαι
κι ονειροπαρμένη..
και οι δυο απο την ιδια
ανιατη αρρώστια πάσχουμε
την ονειροπραξία...

φιλάκια αγαπημένη μου φιλη
μια καλημέρα πολυ πρωινή..

Ανώνυμος είπε...

edaxei ti na pw twra!!!...
apla....apsogo!
pragmatika to diabaza kai imoun me anoixto to stoma!...edaxei..!!!!
telika eisai i kaliteri!
to pistevw!
love u mom!

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

fani moy...:):)
xaxaxa...bre pos eftases
edo??:):)
κανενασ αλλος ποτέ να
μην σχολιασει μου αρ΄κεί
ενα δικό σου σχόλιο
my gothic daughter..:):)
love u ma bebe ..a lot..
and u are getting better
every day in every day..
filakia polla..:):)

Μενεξεδιά είπε...

Όταν συνειδητοποιείς την συμμετοχή σου σχεδόν τρομάζεις... και ναι είσαι εσύ και ναι ώρες ώρες τους μοιάζεις...

Δεν ξέρω αν τα ανώνυμα καρφιά είναι το ίδιο "παυσίπονα" μόνο


* Ή θα αργώ ή θα στα στέλνω με mail...
Μάκια :)

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

menexedia moy..:)
μου αρκει που βλεπω
το αποτυπωμα αγαπης σου
εδω..
ο χρόνος δεν εχει καμία
σημασία...
ανωνυμα καρφιά κατασκευαζουμε
γλυκιά μου φίλη..
τα επωνυμα τ'αφήνουμε
στις φαρμακευτικές βιομηχανίες..

φιλάκια πολλα..:):)
yg.
σε ευχαριστω...

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive