8 Νοε 2008

heavy metal


Le savon s’effondre
Et sur le sol tu tends ta passion
cachee des preservatifs non uses


on renvoie les inutiles

~Xavier ~



I.

Heavy metal λέξεις
στο άκρον άωτον της σιωπής
Ανεξέλεγκτες μουτζούρες
στο πέρα δώθε
αποδημητικών ακροατών

Αχ και να 'ξερα να γράφω
Να δεις τι μετανάστη
πυρετό θα σου 'στελνα


II.

Κι αν στο θάνατο αφέθηκα
είναι γιατί
στο πλάι σου προσπάθησα
ν’ αναπνεύσω

Σαν τον τρελλό
που με το ζόρι κρατιόταν
απο το περβάζι του ισογείου

Φοβόταν μη τυχόν
πιο κάτω πέσει

Αλλά είμαι υπομονετική

Κάποτε μόνος σου
θα γκρεμιστείς
- παλιό τούβλο
απ’ την ανάγκη διαβρωμένo -

Είναι το χώμα πεινασμένο
και το στόμα άνεργο πολύ καιρό

III.

Στο δωμάτιο υπηρεσίας
σε πολυτελές ξενοδοχείο της Βάρκιζας
Παράνομες καμαριέρες,
βιάστριες κατ’ εξακολούθηση
πουπουλένιων μαξιλαριών,

τακτοποιούν πολυτελείς αποσκευές
με χέρια που χωρίς δάχτυλα
θωπεύουν γδαρμένους γλουτούς

χρυσώνουν το χάπι του εφιάλτη
και ράβουν κομμένους καρπούς
με επιβλητικές προσευχές
των μόδιστρων του θεού

κι ας λένε απο την υποδοχή
ότι φταίει η στενότητα του χώρου

αχαλίνωτες
εικονικές καταστάσεις
στα κόκκινα ξενοδοχεία
της εξώγαμης φαντασίας μου

να σας κρατήσω ένα τρίκλινο ;

IV.

Φτύνω τα χρυσά νούμερα
Στις μικρές αθέατες ατζέντες

Τις συμφωνίες
στις στρογγυλές σουίτες
του παρθενικού πολιτισμού

Αναιρώ ιλαροτραγωδίες

νεκρών φασιστών

Μόνιμος τρωγλοδύτης
της μεταδοτικής αλαζονείας
του σάλιου σας

αποφάσισα να είμαι


Mais quand tu decideras de voler
Rapelles moi de t’offrir un Hollandais

~Xavier~



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive