Αναποφάσιστη Μέρα

Η μέρα που δεν αποφασίζει να έρθει
Αλυσοδεμένη στους μίσχους της σκάλας
που οραματίζεται
Οι υποσχέσεις αποκτούν νόημα
μόνο όταν κάποιος τις προδώσει, γράφω στο ημερολόγιο
Ο μόνος που απαντά είναι ο ζογκλέρ
ανάβει με την ανάσα του την φωτιά
Φτηνό κόλπο, του λέω.
Ξέρεις πόσες παρεξηγημένες φλόγες
κρύβει εκείνος με το ριγέ πουλόβερ
που μυρίζει ναφθαλίνη;
Μόνος του έχει καταλάβει
δώδεκα ολόκληρα τετραγωνικά
στην αδιέξοδη πόλη
Κι ούτε μια σπίθα δεν ξόδεψε για να τους πείσει
Κάποτε θα γράψει μια τόσο ωραία ιστορία
που θα σβήσει όλες τις φωτιές
με μια και μόνο βελόνα
Προς το παρόν αρκείται στην αθωότητά του
Δεν είναι η μικροψυχία των ονείρων
Η φήμη τους είναι που γεννά αναποφάσιστες ώρες
Και η αλήθεια είναι ύποπτη αλληγορίας

Η μέρα που στέκεται μαγκωμένη
ανάμεσα σε μένα και στην σκάλα
περιμένει υπομονετικά
κουρδίζοντας όλα τα ξεκούρδιστα παπούτσια μου



Μαρία Ροδοπούλου