21 Νοε 2017

Πρόσφυγας


Το δάσος με το πνευμονικό οίδημα
και το μασκαρεμένο σκιάχτρο
παράπλευρη απώλεια
Ο ποταμός σε δυσκαμψία οργής
με τις κοίτες του να κάνουν τα στραβά μάτια
μίζερο επίδομα ερημιάς
Τ οξυγόνο με συσσίτιο
σκλάβος η πραμάτεια μου
Σ ελαστικό ωράριο οι τριανταφυλλιές
Μαδημένα βήματα
Όλα εκείνα που κατεβαίνεις πλαγιασμένος
Σπασμωδικά πεζοδρόμια και πεντακάθαρα παγκάκια
Ασπρισμένοι τοίχοι δανεικοί τρελοί πλήρης περίθαλψη σκληρότητας
μας τελείωσε το πετρέλαιο κίνησης μηνύουν τα όνειρα
Θα ‘θελα να σου μιλήσω για τον έρωτα
αλλά
εδώ τρεφόμαστε με κουπόνια φρίκης
Έλιωσε η φωνή μου
από το οξύ εκδικητικού δέντρου
απόγονος μιζαδόρικων κασσάνδρων

κι η ζωή πρόσφυγας στα κλεμμένα μου παπούτσια



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive