Χλευασμός

Χλευάζω τις συνήθειες του τοίχου
              σκαρφαλώνω λίγο πιο ψηλά
όσο ο άνεμος πέφτει αμαχητί
στον πόλεμο της άπνοιας
απομεινάρια δακρύων
              στα χείλη σου          
και δυο-τρεις χειμωνιάτικες ιστορίες
                     για μια κορδέλα κι ένα γοβάκι
για να ισοσκελίζει η φωτιά με τον θάνατο
ενίοτε, βραδιάζω στο τέλος του κόσμου
                   Δική μου επινόηση
χωρίς να έχω τίποτα να ιστορήσω
                ναυάγια
κι όμως που και που
βλέπω ένα μικρό άλαλο δαίμονα
να παίζει με τα φώτα
αλλά ούτε αυτός έχει γλώσσα
                ξεδοντιασμένες αναμνήσεις            
προχθές είδα ένα πεφταστέρι
             καιγόταν το φεγγάρι
δεν πρόλαβα τίποτα να πω
αποκοιμήθηκα με την γεύση σου
στα βλέφαρα
            φυτρώνουν πάλι
μετράω λύπες παλιές
              κενή σελίδα
φαντάσματα σε ερειπωμένα σπίτια
            ούτε ένας παραλήπτης
κι ένα άδειο γραμματοκιβώτιο
           νέο παιχνίδι ερημιάς


η ιστορία της ζωής μου ακριβώς αυτή


Μαρία Ροδοπούλου