αφήνομαι βαρκούλα τρύπια
στων καιρών τα ψαλίδια
απόψε όλες οι κόκκινες γυναίκες μου
ξαπλώνουν με τους σκακιστές
γλύπτες της δυστυχίας τους
στα πράσινα δωμάτια της κακουχίας μου
πού είσαι φίλη μου να δεις τα κρέατα να σαπίζουν
στα παζλ των αχρείων
Δεν ήταν παρά μια άγαρμπη μέρα
Σκούπισαν ο ένας τις παλάμες του άλλου
και σήκωσαν
με δάκτυλα
από την φαντασία βρώμικα
ανεπιθύμητο χρόνο
Τα φώτα
μάτια νεκρών ψαριών
προσπερνούσαν την ανακωχή
Κανείς δεν ήθελε να βλέπει
Δεν συμφέρει να είσαι
ξύπνιος
σαν παίρνει να βραδιάζει
στους δρόμους
Ο Μυστικός Δείπνος
εκτός από την σάρκα και το αίμα μου
πρόσφερε και κουπόνια
δωρεάν ξενάγησης στο τρίγωνο
εθελοντικής εισφοράς
εθελοντικής εισφοράς
Κάποιοι δεν άντεξαν το θέαμα
και έφαγαν κατά λάθος την ελεημοσύνη
ενώ οι υπόλοιποι άδειαζαν
τα σωθικά τους
από την ανεπιθύμητη κοινωνία
Ένας αθέλητος εξορκισμός λάμβανε μέρος
στις στέγη που αλληθώριζε απορρίψεις
Οι δαίμονες και οι Θεός ήταν απασχολημένοι
Οι δαίμονες και οι Θεός ήταν απασχολημένοι
με πιο σοβαρά θέματα
Μια υποψία είχε εκτροχιαστεί χωρίς
κανείς να έχει προβλέψει την σκουριά
στον συρμό
Ήμουν μόνη
Μόλις είχα μετακομίσει
Αυτό από μόνο του δεν ήταν περίεργο
Μόλις είχα μετακομίσει
Αυτό από μόνο του δεν ήταν περίεργο
αν εξαιρούσες όλο το νόημα
που εγκυμονούσε μέσα μου
και δεν μπορούσε ν αποφασίσει
τι ήθελε να γίνει όταν θα σχημάτιζε πλεμόνια
Δεν ήταν παρά μια άγαρμπη μέρα
Ξέπλυναν τα πόντια πιλάτεια χέρια τους
και με οξυζενέ μάτια
αφάνισαν το χρώμα
Τα φώτα
πεθαμένα μάτια ελαφιού
προσπέρασαν το γεγονός
Κανείς δεν ήθελε να βλέπει
τ απομεινάρια μου
κι ας ήταν δωρεά
στην σκουπιδιάρα πόλη
Στο πλάι μου
Στο πλάι μου
και αφού σφουγγαρίσαμε το πάτωμα
από την περιττή ανθρωπιά μας
ήταν πάντα εκείνη
Κρατούσε το χέρι μου σφιχτά
κι ας είχε χάσει το πρόσωπο
όλους τους συνδετήρες
που ένωναν την στέγη
με το σπίτι
και το σπίτι με τους δρόμους
Τους δρόμους πέρα πάσης υποψίας
από Θεο-δαιμονισμένες επεμβάσεις
Μετά από όλη την ιστορία
ανοίξαμε ένα μπουκάλι Dom Perignon
Ήπιαμε εις υγεία
της εξαναγκαστικής μας επιθυμίας
της εξαναγκαστικής μας επιθυμίας
να σκύβουμε και να μαζεύουμε
τα λάθη των άλλων
και υπογράψαμε μεθυσμένες
την κληρονομιά στις κόρες
που είχαν επιζήσει της μοιραίας μέρας
Μαρία Ροδοπούλου
Μαρία Ροδοπούλου