Κάποτε
θα σε κεράσω κέικ όσμανθου
κι εσύ θ’ ανθίσεις λωτούς
Η ψυχρή ανάσα της φύσης
μια χλωμή ορχιδέα
γεννημένη στο χιόνι και στη θλίψη
ένα λευκό δάκρυ
αναπαυόμενο σε ανελέητη πέτρα
και μια άγραφη προσευχή
που δεν μπορείς ν’ αγγίξεις
Άκαμπτο
εμπρός στην θύελλα του Θεού
μπαμπού
τι αναζητάς στις κενές σελίδες του ανέμου;
όσα χρόνια κι αν περάσουν
η αλήθεια είναι σαν το νερό
που κυλάει στις
μνήμες του ουρανού
όλα λυγίζουν στο διάβα της φωτιάς
και όλα συνυπάρχουν
όταν αποφασίσεις
αλύγιστο
αγαπημένο μου
μπαμπού
τη μοίρα σου ν’ ακολουθήσεις
Δεν είμαι παρά μια ανεμώνη
που μαραίνεται με μια δυνατή
ριπή του θέρους
το χρώμα μου όμως το δίνω πάλι
εκεί απ' όπου το δανείστηκα
... στο χώμα...
Μαρία
Ροδοπούλου
Υ.Γ
εμπνευσμένο
από τον πίνακα του He
Jiaying
Title "The Dark Fragrance and Thin Shadows accompany me to read"
«Το σκοτεινό άρωμα και οι αδύναμες σκιές
μού κάνουν συντροφιά όταν διαβάζω»
