«Κάποτε θα μας γεμίζει μόνο η ερημιά» Μ.Ρ
Η σάρκα καλύπτει το κόκκαλο
κι εκεί βάζουν ένα μυαλό και κάποιες φορές μια ψυχή
κι οι γυναίκες πετάνε τα βάζα στους τοίχους
κι οι άντρες πίνουν πάρα πολύ
και κανείς δεν βρίσκει τον μοναδικό
παρά συνεχίζουν και ψάχνουν
σερνάμενοι μέσα κι έξω απ’ τα κρεβάτια
Η σάρκα καλύπτει το κόκκαλο
κι η σάρκα ψάχνει για κάτι περισσότερο
από την σάρκα.
Δεν υπάρχει πιθανότητα καμία
Είμαστε όλοι παγιδευμένοι
σε ένα και μοναδικό πεπρωμένο.
Κανείς δεν βρίσκει τον μοναδικό.
Οι χωματερές της πόλης γεμίζουν
Οι σκουπιδότοποι γεμίζουν
Τα τρελάδικα γεμίζουν
Τα νοσοκομεία γεμίζουν
τα νεκροταφεία γεμίζουν
Τίποτα άλλο δεν γεμίζει.
Alone with everybody
the flesh covers the bone
and they put a mind
in there and
sometimes a soul,
and the women break
vases against the walls
and the men drink too
much
and nobody finds the
one
but keep
looking
crawling in and out
of beds.
flesh covers
the bone and the
flesh searches
for more than
flesh.
there's no chance
at all:
we are all trapped
by a singular
fate.
nobody ever finds
the one.
the city dumps fill
the junkyards fill
the madhouses fill
the hospitals fill
the graveyards fill
nothing else
fills.
Απόδοση Μαρία Ροδοπούλου
