almond blossoms before the storm...

 
She hears your salty storm
           the hush before it tears the heavens
                  do not mind the flashy ravens
maestro, I am getting warm
the blossoms tremble
from eagerness not from fear
they gently drink her bitter tear
their fragrance had once met gentler winds
of jade hands that once touched
what can never be hold
but only tender stories it can be told

the maiden under the almond tree
a moment full of loneliness  a life full of moments
how she wished for it to be truly free
her laments been fragmented into breathless quotients



Maria Rodopoulou

Θνησιγενείς ναοί

 

Και κάπως έτσι άρχισα να καπνίζω εφιάλτες στα κρυφά
όσο παρατηρούσα νωχελικά τις σκιές να κατακτούν τα χέρια
ένα γυμνό σαλιγκάρι αφήνει μεταξένιο ίχνος
πάνω στον μαυρισμένο ουρανό
καθώς η ματωμένη εποχή χύνεται πάνω σε λευκό χαρτί
είναι εύκολο να φεύγεις, δεν είναι εύκολο να επιστρέφεις
μουρμούρισε το μολύβι
αποφεύγοντας τις κατεστραμμένες ρώγες των δαχτύλων....

Αν κάποτε για μένα σας μιλούσα
θα ονειρευόσαστε ατέλειωτους χειμώνες
Συντρίμμια οι θνησιγενείς ναοί σας
Σκισμένα τα πανό προσωρινών θρησκειών
Ασπρόμαυρες διαφημίσεις
γραμμένες σε γυμνά κρανία

Αν κάποτε για μένα σας μιλούσα
σβησμένους ουρανούς θα τραγουδούσατε
Στείρες θάλασσες με ορθάνοιχτους βυθούς
Νεκρά φεγγάρια κρεμασμένα
στα χείλη μιας νεόκτιστης Βαβυλωνίας
και τη βροχή ν’ αρνείται επίμονα
το μελανό στόμα σας ν’ αγγίξει

Αν κάποτε για μένα σας μιλούσα
θα ήταν τον μήνα
που πάντα την άνοιξη προδίδει
Θα γιόρταζα μαζί σας
την Μέρα των Νεκρών
και θα σας φίλευα το πολυκαιρισμένο σώμα

τότε
θα πλημμύριζε ο κόσμος αίμα


Θα κινδυνεύαμε όλοι μαζί
να πεθάνουμε ξανά στην ίδια πραγματικότητα



Μαρία Ροδοπούλου

Η Ερήμωση της Σημασίας

 

Πρόλογος

Υπάρχουν
Εκείνοι και οι άλλοι
Που διασχίζουν λιβάδια Καρπερής ψευδαίσθησης
Χωνεύοντας προϊόντα ποιητικής γαλακτοκομίας

Όλοι ναυαγοί θάλασσας που μέσα από εικονογραφημένα
Παραμύθια γνώρισαν

Υπάρχουν
Κι Αυτοί
που νηστεύουν το μάννα παχύσαρκης κολακείας
της επί έτη εγκυμονούσας
πλην μη κυοφορούσας αγίας των στίχων

αρκούμενοι στο πικρό χώμα της μοναξιάς τους
γουλιά γουλιά
μπουκιά-μπουκιά
ιστορούν των ματιών τους τον βυθό

καλή ανάγνωση …

Ερήμωση της Σημασίας

Ματώνω τα ρουθούνια της Νόησης
ανακαλώντας όλες τις απαντήσεις
πίσω στην αρχική τους πηγή

Ερημώνω την Σημασία

Καμία αγαλλίαση δεν προσφέρει
η απαγγελία κατηγοριών
Ανυπεράσπιστη και ωραία αμαρτωλή

ξαπλώνω αναπαυτικά

 

στα στασίδια της ‘Α-δικίας’

Περιφρονώ τους αιωνίως Πάσχοντες
Ευλογώ τους μόνιμους Δολοφόνους τους

Στην Αργεντινή ανακήρυξαν Άγια την πόρνη Εστέλλα
Ευνούχιζε τους εραστές της
Πετώντας στις πεινασμένες γάτες
τα ισχνά κορδόνια τους

Κανείς δεν έμαθε ποτέ πόσα της στοίχισε το Χρίσμα
Και αν συνεχίζει την ίδια εργασία

Μόνο ο νεαρός που μου πούλησε
Μια μπαγιάτικη μερίδα λογικής
Τόλμησε να σκύψει στο γόνατό μου
Και ν' αποκαλύψει το μυστικό

«Όσο θα υπάρχουν ευρηματικοί Σκύλοι
που επιείκεια εκλιπαρούν την ώρα της Επέμβασης
Τόσο θα δυναμώνουμε
στις πλημμυρισμένες κατακόμβες
Του Χρέους»

Έτσι όπως πάμε θα γίνουμε προφήτες του παρελθόντος
μουρμούρισε μια κίσσα πάνω σε γυμνό κλαδί
Άντε μετά να τραγουδήσεις το μέλλον, σκέφτηκε
και πέταξε μακριά από την Σημασία

 

Μαρία Ροδοπούλου