ρόλοι

Με στόμα ραμμένο

διαβαίνω κόσμους

που ξάφνου

φύτρωσαν γλώσσες οχιές,

με χείλη κομμένα

μιλώ το πόνο μου

με τη νοηματική

της ματιάς μου

βυθίζομαι
στης Κλυταιμνήστρας τους ρόλους ,

ντυμένη πάντα το φόρεμα της Αντιγόνης,

πιπιλάω τις ξεχασμένες θυσίες,

φτύνω τους αλλόκοτους Θεούς

κι με τον Διόνυσο παρέα

ασελγώ πάνω στα αλλοτινά παραμύθια ,

που κένταγαν οι παρθένες Νύμφες,

χαροκαμένη μάνα γίνομαι

στις γοργόνες

που ψαλίδισαν τις ουρές τους

στις μαύρες παραλίες του Σήμερα.

Χωρίς ντροπή στολίζω με πικροδάφνες

τα Αγάλματα που ουρλιάζουν

εξω απο την πόρτα μου

και γυμνή χορεύω

πάνω στα Πύρινα Μάρμαρα

της ανθρώπινης Αλωσης !

Πάντα μου άρεσε

η μακαριότητα των πεθαμένων .

Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007