13 Δεκ 2007

o μόνος νεκρός













Εχθές μάτωσα κάτω
από το μισοφέγγαρο,
μάτια χυμένα στην
λάβα ενός ουρανού
που κάποτε σαλπάριζε

εχθές με τρεις συλλαβές
διέπραξα τον πρώτο φόνο ,
και μετά γέμισα με άμμο
τις πληγές μου

η καρδιά που χτυπούσε
καυτή στις χούφτες μου
ξέπλυνε τις αρτηρίες της
με ένα γλυφό νερό

ο μόνος νεκρός
παρασύρθηκε από
το πρώτο κύμα της αυγής ,
ακόμα ναυαγός είμαι...

- σημείωση -

στους ναυαγοσώστες
δίνω άδεια επ'αορίστου..


Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007

4 σχόλια:

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Κανείς δεν είναι αθώος
μπροστά στη θέα
ενός λυγμού που αιμορραγεί
κι ενός σφυγμού που σφαδάζει
κάτω απ΄ το μισοφέγγαρο
καθώς φλερτάρει επίμονα
με την οσμή της μοναξιάς
και της οδύνης.."

Καλημέρα Μαρία μου..
Αγγίζει η πένα σου πάντα..
Ο μόνος νεκρός..
Ο ευγνώμων νεκρός..
Φιλιά πολλά..

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

"ποιοί ειναι αυτοί
που αλυχτούν πάνω
απο τ'αλώνια του θανάτου;
μη θαρρείται πως
ειναι οι νεκροί
αλλίμονο μόνο αυτοι
που ζωντανοί θαρρούν
πως είναι κραυγάζουν ..
ειναι ηδονή γι'αυτούς
να ακούνε τον ήχο της
φωνής τους..."

καλημέρα τακη μου
σε ευχαριστώ πολύ ..
νεκροί πολλοί..
οι ζωντανοί λιγοστεύουν...
τα σκοτεινά φιλια μου...

Μαρια Νικολαου είπε...

H φωτογραφία απιστευτη...
Το ποίημα όσο σκοτεινό σου πρέπει...

my bloody kissies...

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

hliaxtida moy..
Η φωτο ειναι
σταλμένη απο τον Monody
gia to Dark Gallery
αλλα ξέρεις οτι ο παθ
ευκαιρια ζητά να μας
κλεισει..γι'αυτο την έβαλα
εδω...
σε ευχαριστω πολυ
my haicu princess
my dark kisses..:):):)

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive