ανήθικη οικοδέσποινα

Οσο και να με καρφώνουν τα λόγια σας
σα μια ανίσχυρη πάνινη κούκλα
εγω πάντα θα επανέρχομαι
και θα στοιχειώνω

τα αξιοπρεπή όνειρά σας

(με το γυμνό μου μέτωπο)

οσο και αν ορύεστε

με δήθεν πύρινες ρομφαίες
και υποδύεστε της Αποκάλυψης τους αγγέλους
εγω πάντα θα ανασταίνομαι
και θα ανοίγω διάπλατα τα παραθύρια
της δικής σας Κόλασης

(με τα νεκρά μου μάτια)

όσο και αν θαρρείτε
πως σταυρώνετε τα δάχτυλα μου
στην άψογα αναίμακτη ηθική σας
εγω πάντα θα εκδίδομαι
και θα εγκαινιάζω τους Οίκους Ανοχής σας

(με το αίμα μου)

Στην δρύινη θύρα
φορώντας το κόκκινο φόρεμα
και το μαύρο μου κραγιόν,
θα σας υποδέχομαι
ως μια τέλεια ανήθικη οικοδέσποινα

Tι λέτε;
Να σβήσω τα φώτα;

(ή φοβάστε;)

Μαρία Ροδοπούλου. (c) 2007