Σαν μία μικρή μαντεμένια στόφα

Ἀλλὰ

ὑπάρχουν πράγματα ποὺ ἀγνοοῦμε ἢ μᾶς ἀγνοοῦν 

Ἀφοῦ διαμαρτύρεσαι θὰ σοὺ πῶ

Βλέπω πίσω ἀπὸ τὶς σκιὲς

Πίσω ἀπὸ τὸ δωμάτιο ποὺ ἔχει πιάσει ρίζες

Τὸ σῶμα μου μία ὄμορφη κυψέλη

Τὰ χέρια ποὺ κλείνουν τὰ μάτια αἱμορραγοῦν πιθανότητες

Οἱ ἄνθρωποι εἶναι σὰ μικρὲς καμινάδες

Κάποιοι μεγαλώνουν καὶ γίνονται φουγάρα πλοίων

Ἐνοικιάζουν τὸν πνιγμό τους στὸ πρῶτο τυχαῖο ναυάγιο

Ὁ Τιτανικὸς σὲ ἐπαναλήψεις

ἢ ἂν προτιμᾶς ἡ κοκκινοσκουφίτσα

ποῦ αἰῶνες τώρα παγιδεύει τὸν λύκο

μὲς στὴν κατακόκκινη πείνα της  

Κάποιοι

σὰν ἐμένα

δὲν μεγαλώνουν

Γίνονται χαριτωμένες μαντεμένιες στόφες

Καίγονται

καίγονται

καίγονται

κι ὅμως σχεδὸν ἀλώβητες σκουριάζουν

Εἶναι τὸ νερὸ

σὲ κεῖνες τὶς μικρὲς ἐλάχιστες κυψέλες τους κρυμμένο

Σοὺ τὸ εἶπα

Βλέπω πίσω ἀπὸ τὶς σκιὲς

Πίσω ἀπὸ τὶς ἱστορίες ποὺ ἀφήνουν τὸ ἀποτύπωμά τους

ὅπως τὸ φίδι ἀφήνει τὸ ἴχνος του στὸ φρέσκο γρασίδι

Πίσω ἀπὸ τὶς ἱστορίες ποὺ ἀφήνουν τὸ σημάδι τους

σὰν τὴν ἀνεξίτηλη ρωγμὴ τοῦ ἔρωτα στὸ πρόσωπό μου

Εἶναι δῶρο! 

Stuff like that, ὅπως λέει καὶ ἡ Helen ἀπὸ τὸ Salem
 

Ξέρεις ἐκεῖ ποὺ κάποτε

καίγανε

καίγανε

καίγανε

μικρὲς ὄμορφες ἀθάνατες στόφες


Μαρία Ροδοπούλου

από το βιβλίο "Είμαι Πολλές" εκδόσεις Ιδεόγραμμα.