Τ’ ἄνθη τῆς λεμονιᾶς γεμίσανε σκουλήκια
μὲ τὸ σφύριγμα τῆς λήξης
Στ ἀποχωρητήρια τινάζεις ἀδέσποτο ρύζι
ἀπὸ ἀσημάδευτους μηροὺς
Στὸ ἑπόμενο χαμόγελο
τὰ μπαγιάτικα λουλούδια
θὰ χύνουν γάλα πικρὸ
στὸ ἀνοιχτό σου στόμα
Πονάει ἡ ἐξομολόγηση
Τὸ μέλι ξινίζει στὸ ἀδήλωτο τρίγωνό της ἄγνοιας
Ἐμφύλιοι δισταγμοὶ καὶ ἐκφυλισμένες ἀποφάσεις
Κατεβαίνεις ἴσαμε τὸν προκαταρκτικὸ ἐφιάλτη
Μετὰ ὡριμάζεις τακτοποιημένη
Τῶν παραστάσεων εὔκολο θύμα
Γιὰ σένα βολεύομαι στὶς λέξεις
Χωρὶς τὰ δικά σου βλέφαρα
πῶς θὰ ἔκρυβα τὶς νεκρικὲς γαῖες τῶν ματιῶν μου
Νὰ ξυρίζεις τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ φλέμα
Ἔχει τὴν ἐνοχλητικὴ συνήθεια νὰ γίνεται ὄγκος
Σκέψου τὰ τείχη πέρα ἀπὸ τὶς τελεῖες
Ὁ κόσμος ἀρχίζει μετὰ τὴν ἱστορία σου
Στὸν ἑπόμενο γύρο κερνᾶς ψέμα
Μαρία Ροδοπούλου
από το βιβλίο "Είμαι Πολλές", εκδόσεις Ιδεόγραμμα 2013
