11 Φεβ 2014

Deja vu



Δεν προφταίνει να ημερώσει η νύχτα
και νέο ανήμερο θεριό γεννιέται το σκοτάδι



Ήταν το βράδυ που πέθαινε ο πατέρας
στην άφωνη επανάληψη της αγωνίας
Το φεγγάρι στραβωμένο
παγιδεύτηκε στους πρησμένους δείκτες
οι παλάμες αναποδογύρισαν
η γραμμή ζωής είχε δώσει ψεύτικα στοιχεία
και η τοκογλύφος μοίρα ίσιωνε με περίσσια χαρά
τα φρύδια μας
θα υπήρχε ένα αίσθημα δικαιοσύνης στην κρύα ανάσα
αν δεν είχαμε ξεχάσει τα μαύρα περιβραχιόνια
στην προηγούμενη ιστορία
ένας αλκοολικός άστεγος μάντης
πνιγόταν στην λακκούβα
με το ελάχιστο νερό παγωμένο
Είχε τα κέφια του ο βοριάς
κατέβαινε γυμνός από το καμένο βουνό
φώναζε στους περαστικούς
ν ανάψουν τα φώτα που δεν είχαν κλείσει
κι ήθελε σώνει και καλά να σβήσουν το ξημέρωμα
όμως εκείνο δεν είχε ακόμα σάρκα οστά ή έστω μια ομίχλη
Αλλά είμαστε θνητοί, φώναζε ο μεθυσμένος
με την μούχλα να φτάνει από τα γερασμένα λαγόνια
ίσαμε τις κρεμασμένες μασχάλες
κι εξάλλου ήτανε βράδυ

Ήταν το βράδυ
που γι ακόμη μια φορά ο πατέρας πέθαινε
στα ρυτιδιασμένα δάκρυα και στο λείο μας όνειρο



Μαρία Ροδοπούλου


βιβλίο "Είμαι Πολλές", 2013, εκδόσεις "Ιδεόγραμμα"

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive