Εσύ κι εγώ...

...Διάσημοι σταρ ασπρόμαυρων στιγμών

θα λάμπω μες στα τελευταία μου ασπρόρουχα

           - κι ούτε καν φίλε μου θα τα’χω επιλέξει
μα δε θα με νοιάξει ο εγκάρδιος αποχαιρετισμός
ένα εκθαμβωτικός φάρος
          ~ στιγμιαίας ύπαρξης
παίζει τα ρέστα

          που του δόθηκαν
 σε κάποια ώρα ακινησίας  παραφροσύνης

Κι εσύ
θα μ αναζητάς στις λυγμικές νύχτες
του φθινοπώρου
                    που έκρυβα στις ανύπαρκτες τσεπούλες
        θυμούμενος

                  τις εποχές που ξάπλωνα στα μαρμάρινα σώματα

                                                                    αγνώστων
                               χωρίς καμία υποχρέωση μνήμης
και θ αναρωτιέσαι
                  «κάπου, νομίζω, την είχα απαντήσει"

                       Με την ερώτηση γραμμένη στις παλαιότερες τραγωδίες
                           θα βγάζεις συγχωροχάρτι σε σένα και σε σένα
"Δεν με αφορούσαν δα και τόσο πολύ
                          οι ανώνυμες θυσίες »

όπως είπα θα λάμπω
            στεφανωμένη την μοναδική δικαίωση
                      που μου επιφυλάσσουν τα θεϊκά  μου χαρακτηριστικά

με μία και μοναδική αναγνώριση ανθρώπινης  αδυναμίας

                            όταν σ’ αγάπησα

                           ζούσα
όταν δεν με γνώρισες
                                    ζούσα

οι καταστάσεις αλλάζουν όμως, όπως ίσως ξέρεις





Μαρία Ροδοπούλου