Τίποτα δεν
μας προετοίμαζε
για τους ιδιοκτήτες
εκχωρημένων λέξεων
Κρατούν σφιχτά στα λαγόνια
ακατάστατα υπόγεια
γεμάτα καταγεγραμμένες διαμαρτυρίες
Διψασμένα
λιμασμένα
αργοπεθαίνουν περιμένοντας
την οριστική μεταβίβαση
στον θάνατο
Θυμάσαι εσένα
λυπημένη
κοιτούσες τα σταθμαρχεία του κόσμου
μες από κόκκινα όνειρα
αλλά πόσο όμορφα σκοτείνιαζαν
τα μάτια
για τους ιδιοκτήτες
εκχωρημένων λέξεων
Κρατούν σφιχτά στα λαγόνια
ακατάστατα υπόγεια
γεμάτα καταγεγραμμένες διαμαρτυρίες
Διψασμένα
λιμασμένα
αργοπεθαίνουν περιμένοντας
την οριστική μεταβίβαση
στον θάνατο
Θυμάσαι εσένα
λυπημένη
κοιτούσες τα σταθμαρχεία του κόσμου
μες από κόκκινα όνειρα
αλλά πόσο όμορφα σκοτείνιαζαν
τα μάτια
όταν διάβαζες
τις περγαμηνές
που λίπαινες συχνά-πυκνά
που λίπαινες συχνά-πυκνά
με αίμα
Οτιδήποτε ανθρώπινο σαπίζει
χωρίς αίμα στ’άδυτά του
και γίνεται μολυσματική ασθένεια
Ποιος να σε προετοίμαζε
για την άλωση του οίκου σου;
Οι θεοί τα’χουν κάνει πλακάκια
με τους ιδιοκτήτες
κι όλοι μαζί πάσχουμε από ανίατο καταρράχτη
Επίσης πρέπει να σε ενημερώσω
πως κανένα σταυρωμένο ποίημα
δεν αναστήθηκε ποτέ
Μαρία Ροδοπούλου