8 Ιαν 2019

Μια σταλιά σκοτάδι

Ακόμα προσπαθεί
αστέρια πρωινά ν’ αγγίξει
κι ας είναι ανώφελο το αίμα
σε γη
που ο εσπερινός απουσιάζει

Κόβει το δάκρυ του στην μέση
τσιγκούνικος καιρός
όλα μισά τα δίνει
ακόμα κι απ’ τον άνεμο
ξεζούμισε το νερό
με ένα φτερό
φθηνό
στις άκρες του δαγκωμένο
πώς θα πετάξει
στον μοβ
μου
ουρανό

τόσοι περαστικοί τριγύρω
κανένας δεν του δάνεισε
έστω ένα κομμάτι νύχτας



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive