1 Φεβ 2019

Αυτόχειρες μνηστήρες

Συνήθως
                       ματαιοπονεί τα βράδια
καθώς νεκρούς μνηστήρες
τα μάτια
                                                της
                             αποβάλλουν
Κι ο θάνατος
                             ένα
deja vu περιστατικό
                                  κανείς δεν είναι μοναδικός
γνέφει από μακριά
πλέκοντας στα μαλλιά της
                όλα τ’ αντίτιμα
από αρχή του κόσμου
         μέχρι το τέλος της Ιερουσαλήμ
Βαβυλώνα την λέγανε σε μια άλλη ιστορία

τι σημασία έχουν τα ονόματα

Οργή
μίσος
απάθεια

copyright feelings
καλά περνάμε στον σταθμό των αναχωρήσεων

η επανάληψη ξεσκονίζει τα βλέφαρα
της αποχώρησης

αλλά εκείνη σχεδιάζει την τελική διαφυγή

θα ρίξει τα μαλλιά της
σκάλα
στης μοίρας τον ζητιάνο

           καθρέφτη καθρεφτάκι μου
                  ποια έχει τις πιο αβέβαιες ρωγμές

τι όμορφη φωτιά
που άναψες κι απόψε
αγαπημένε

Ανώδυνα
    θαρρούσε
           τ΄ανεμοδαρμένα
                            της
δάκρυα

κι ας είχε
τόσα σκυλιά στο πλάι της ν’ αυτοκτονούν
   εκείνη
δεν κρύβει πρόσωπο
     στ’ αλυχτίσματα

ούτε καν στα ερειπωμένα  
          δράματα
κρεμασμένων ονείρων
                           
      




Μαρία Ροδοπούλου








Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive