Ανοίγει
τα μάτια
αλλά ακόμα δεν μπορεί να ξυπνήσει
οι μικρές προδοσίες
σφηκοφωλιές
στα στέρφα βουνά
της Καππαδοκίας
θέλει να τραγουδήσει
για να ξεδιψάσει
σκαλωσιές να πέσει
γκρεμούς ν ανεβεί
ν ατενίσει αρχαίους τάφους
βαδίζοντας ανάλαφρα
πάνω στις χορδές του σκότους
ν' ανεμίσει τις εσθήτες της στις πτυχές της ομίχλης
του
να καλπάσει πάνω στη Μι δίεση του βέλους
να θυσιάσει τα μαλλιά της γερασμένης Ραπουνζέλ
πέφτοντας από τον πύργο
των άτεγκτων μύθων
θέλει να γίνει νούφαρο στον χείμαρρο της λήθης
ή απλώς να μοιραστεί μαζί του
μια φέτα φεγγαριού
πάνω σε μια ξεχασμένη στέγη
Ανασηκώνοντας το
εγκόσμιο πέπλο
ανασαίνοντας σκιές
αφήνει τις σκέψεις να πετάξουν
πνεύματα στον αγέρα
που τον φιλοξενεί
στον ίδιο ποταμό μ' εκείνον ζει
ποτέ δεν ανταμώνουν
μόνο αν καταφέρει
να σταματήσει τη ροή
ζωγραφίζοντας πάνω στο υδάτινο σώμα
αποχαιρετισμούς
ίσως αν λωτούς ταΐσει τις κορφές
της ματαιότητας
που κρατούν όμηρο
το χαμόγελο του ουρανού (σου)
η
αντανάκλαση ξεθωριάζει
μεθυσμένη κατεβάζει το πέπλο
και καλωσορίζει το λυκόφως
Κάποτε η αντανάκλαση θα σμίξει με τον αναβάτη
Μαρία Ροδοπούλου
Υ.Γ
όταν γεύεσαι απαγορευμένα μυστικά
θυμήσου
τα χίλια χρόνια αναμονής...
but let her create one year of passing happiness for you...
Temporary moments
eternal memories
千年 (1000 χρόνια)
"I don't envy gods, they meet only once a year" from the Destiny of White Snake
