Μέτρησε πολλούς ουρανούς
ρίχνοντας άσφαιρα αστέρια
Ελεύθερη σκοπεύτρια
συρρικνωμένης θέλησης
και με αυτή
την ατάκα
γελούνε θεοί δαίμονες ξωτικά γοργόνες
και κάποιοι ξεχασμένοι Τρίτωνες
Αυτοσχεδίαζε
αχυρένιες σανίδες σωτηρίας
μόνο και μόνο για να τις βλέπει
να σφαγιάζονται
από το βαρύ πυροβολικό
εχθρικών μουσείων
Σε άλλη κατεύθυνση κατέληγε
με κομματιασμένα μάτια
στα ναρκοπέδια διακοσμητικής ουτοπίας
~ ούτε ένα αντίο επουλωμένο δεν γνώρισε ~
Όλες οι φωτογραφίες έβηχαν τέλος
πάνω
στο ασπρόμαυρο εξώφυλλο της
Ξεψυχούσε με δάκτυλα κομμένα στους φράκτες της χαμένης φυγής
~ ίσως σε κάποιο απόμερο τοίχο να διάβασες το αίμα της ~
Τελευταία στιγμή σώθηκε
όχι δε βρέθηκε
ήρωας στο δρόμο της
εξάλλου την είχαν πληροφορήσει
οι λωτοί καιρό τώρα
στέρεψαν οι εποχές
από γενναιότητα
το
πολύ – πολύ να βρεις το γερασμένο λιοντάρι
που ξέφυγε απ’ τα νύχια της
ανελέητης Αλίκης
Στάθηκε στον αεροδιάδρομο
των πολυάσχολων ερωτήσεων
~ η απάντηση είχε πάρει την προηγούμενη πτήση ~
και κοίταξε τον κόσμο ανάποδα
ένα μισοφέγγαρο κι αυτός
Πόσα χρόνια είχαν φύγει μόνο και μόνο
για να καταλάβει πως πάντα θα είναι
η παράνομη θαλάμη
εν καιρώ συμμαχίας φολιδωτών πλασμάτων
Η σεσημασμένη αίθουσα των θηριωδών ερειπίων
~ μπορεί κάποτε το κλάμα της ν άκουσες ~
Τσάκωσε έναν χαρταετό που για κείνη προσευχόταν
Καθώς εκείνος της φιλούσε τα βλέφαρα
πέταξε την άδεια αυταπάτη στην άκρη λέγοντας
«Είμαι έτοιμη για την ευχή μου» και πέταξε μαζί του
μακριά
~ εάν κάποτε το βλέμμα σου σηκώσεις μπορεί και να τους δεις ~
αλλά μην τους περιμένεις
οι χαρταετοί και τα κορίτσια δεν επιστρέφουν ποτέ
στον τόπο της τραγωδίας
Μαρία Ροδοπούλου
