Το παρελθόν είναι μια ακινητοποιημένη εικόνα του χθες
Κι εγώ κινούμενη φιγούρα διαβαίνω τους γκρίζους
δρομους του παρελθόντος
φορώντας μαύρο στα μάτια
και μπλε στα τσίνορα
Το κόκκινο φορεσιά του αίματος
και τα φανάρια που υψώνονται στ' αστέρια
γράφουν το όνομά μου
Τίποτα συγκλονιστικό δε συμβαίνει
όταν περνάς στη λησμονιά
Ζυμωμένο χώμα με δάκρυ
και λίγες μαργαρίτες συνοδεία
Αχ πόσο θα μου λείψουν τα νέφη
του μακρινού ορίζοντα
και η μυρωδιά της νοτισμένης γης
κάποια χειμωνιάτινα πρωινά
Μαρία Ροδοπούλου
Εις μνήμην...
