18 Νοε 2007

μια μικρή νεκρή












Πάντα μεθούσα
με φόνους
που έραβα στα
μάτια των περαστικών
και με τις λέξεις
έλουζα το θάνατο
που γεννιόταν
καθε νύχτα εντός μου.

Με το αίμα μου
έδενα τα παπούτσια τους
και σφύριζα ανέμελα
στο θνητό εραστή μου.

Το ξέρεις πως πάντα
μια μικρή νεκρή ήμουν...


Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007

3 σχόλια:

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Μπλεγμένος πάντοτε
σ΄ ιστορίες περίεργες
προσπερνώ τείχη φαιδρά
και έλλογους ήχους
και σε βρίσκω στα σύννεφα
αγκαλιά με την έκσταση
να διαφθείρεις τα άστρα
με τα βλάσφημα λόγια σου
και τα μαύρα φιλιά σου.."

Πάντα η ποίηση σου αγγίζει και ξεστρατίζει Μαρία μου..
Να περνάς καλά.. φιλιά πολλά..

Θ. Βοριάς είπε...

Έτσι που πέρασα μπροστά σου
νόμισαν όλοι τους πως ήμουν ζωντανός
κι εγώ τους μοίρασα σελίδες ημερολογίων
περασμένων ετών
με γραμμένες σημειώσεις
με χαραγμένα όνειρα...
21 Νοεμβρίου: εισαγωγή στο νοσοκομείο για θεραπεία
22 Νοεμβρίου: περιμένω με αγωνία το αντίδοτο...

Οι ζωντανοί αγαπούν τις ψευδαισθήσεις.

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

εγω που κρύφτηκα
στις γραμμές ενός
παλιού τραμ..
ενα μικρό παραφρονο
κορίτσι
που μοίραζε μαύρα
φιλιά
σε κόκκινους περαστικούς
ναι, σου λεω!εγω!
την ζωή μου απεικόνισα
σε δανεικά Ημερολόγια.

24 Νοεμβρίου..Πόσο
μακρινή φαντάζει
η χώρα της Ζωής.
σκέφτομαι σήμερα
να σχεδιάσω στο κορμί μου
μια μικρή νεκρή..
είμαι καλή στον Θάνατο!

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive