Οδύνη
ξεκίνησα στων βογγητών τους δρόμους
θαρρώντας
κρεμασμένους
φτερά στο στόμα να φυτρώνουν,
να κατεβαίνουν ουρανό
στο χώμα μάρμαρα να ριζώνουν,
άγγελους για μια σταγόνα πτήση
τα δέντρα να ικετεύουν,
Ω Κύριε που είσαι, λίγο έλεος
να στάξεις στους τσακισμένους ώμους;
Όνειδος
κατέληξα στων άθλιων τις πολιτείες
Θαρρώντας
Πόρνες άφυλες ,
στα λευκά ενδεδυμένες,
να με φονεύουν σε Οίκους αποΣτειρωμένους ,
- ω τι ηδονή να σκοτώνεις χωρίς τα χέρια να λερώνεις-
σε πτυελοδοχεία λέξεων να με ξορκίζουν ,
κάθε που η Βούληση τολμούσε ν’αναστηθεί
Δικαίους Φαρισαίους
σε ένα ανθισμένο albero di Giuda
ν’απαγχονίζουν , εμένα, την Βαβυλώνεια Θεά
και με τη ξεριζωμένη γλώσσα μου
καινά Δαιμόνια να προσηλυτίζουν
και εγω Κύριε,προσπάθησα
μα όσες φορές και αν τις παλάμες κάρφωσα
πάνω σε αυτοδίδακτους στεναγμούς
ποτέ δεν τεντώθηκα σωστά σε κάλπικους σταυρούς
και ήταν αυτοί που στα πόδια
ενός αργοπεθαίνοντος Ήμαρτον
κίνησαν να βρούν την απάντηση
με ένα χάρτινο «κύριε ελέησον» στα χείλη
Αλίμονο, έφτασαν αργά στην προσευχή
Είχε καιρό τελειώσει της εξιλέωσης η δημοπρασία
Και ήταν κλειστές οι Θύρες
προς τη Λύτρωση
ή εστω προς σε μια συγκεκριμένη Αμαρτία
Μαρία Ρ.
20 σχόλια:
Κι εγώ από την άκρη των δακτύλων σας κρεμιέμαι,
Μήπως και πάρω λίγη σοφία από τα αμαρτωλά σας λόγια…
Γιατί η αμαρτία, σοφά εκποίησε τις λέξεις…
με όλη μου την αγάπη πριγκίπισσα,
και με μια μεγάλη αγκαλιά...:)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
"Στο ακρογιάλι των ματιών σου
ανθίζει ο έρωτας
η μυστική σιωπή και η κατάνυξη
η πεθυμιά που απλώνεται στο άπειρο
σαν φως ανέσπερο
και κιβωτός ανέγγιχτη αιώνων.."
Χρόνια πολλά και καλά Μαρία μου..
Για σένα
και τα αγαπημένα σου πρόσωπα..
Πάντα δημιουργική,
εμπνευσμένη και ανήσυχη..
Την αγάπη μου και πολλά φιλιά..
πολύτιμη η "οδύνη" σου...
σίγουρη η "λύτρωση" σου...
αγαπημένη Μαρία,Χριστός Ανέστη!
:):)
Αληθώς ο Κύριος...
εύχομαι ναι
και οχι οπως
στα σήριαλ κακοπαιγμένος..
Χρόνια Πολλά
φίλοι μου
με μπολικα
κοκκινα αυγουλάκια
και φιλάκια
σας ευχαριστώ...
:):):)
Να κρατήσουμε τα κοκκινα αυγουλάκια και φιλάκια για σήμερα..
Ετσι κι αλλιως καθε μερα ολα τα ιδια ειναι, οπως κι οι ανθρωποι που δεν αλλαζουν γιατι απλα δεν θελουν..
Χριστός Ανέστη Μαρία μου με ολη μου την αγαπη και με τα ειλικρινά μου αισθήματα..
...το εμαθα για την δημοπρασια..πηγα μα με με ειρωνευτηκαν..δεν ειχα το απαραιτητο ανταλαγμα....υπεροχο νερειδουλααα...καλημερα την αγαπη μου.....ααααχ να ζητησω κατι παρακαλωωωω;;
Xρόνια πολλά Μαρία :)
Έγραψες πάλι!!!
Όχι δε χρειάζομαι έλεος Κύριε,
το έλεος είμαι!
Το έλεος το ανελέητα λεηλατημένο
με τη ρομφαία σκισμένη
από νύχια γαντζωμένα στο «ελέησον με»
και πάνινα παπούτσια τριμμένα
απ’ το τρέξιμο να ξεφύγω…
Γιατί αν ελεήσω
τα βρόμικα «με» θα μου φάνε και τα χείλη
κι αν δεν ελεήσω
θα μείνει μόνη η άβυσσος
με τα πόδια ανοιχτά να προσηλυτίζει
άπλυτη του χάους πόρνη…
Κύριε,
το πρώτο μου εγώ Εσύ
γιατί το δεύτερο μου πάντα αποφεύγεις;
Χαίρε Μαρία
και
Χρόνια πολλά!
κόλλησα στη λέξη "θαρρώντας". τι εννοείς ακριβώς ?
- μαρία μου εύχομαι
πάντα ομορφες στιγμές
ανεξαρτήτου εποχής
και γιορτής...
σε ευχαριστώ ..
ανταποδιδω την
ειλικρίνεια και την αγάπη
- φωτεινούλα μου..
αστους να ειρωνεύονται
είναι αυτοί που χρεωκοπησαν
οτι θες οπως είπα
δικο σου..:):):)
φιλια πολλα..:):):)
- aura...χρόνια πολλά
εύχομαι σε ευχαριστώ
πολύ για τα καλά σου λόγια..
εγραψα ε??:):):)
εγω και η σκοτεινή μου
φαντασία..:)
To ξέρεις πως
περπάτησαν
σε δρόμους που
δόντια κοφτερά
φύτρωναν και
αχόρταγες κοιλιές?
τι να τους κάνει
η Προσευχή
όταν με γλώσσα δανεική
την ξεστομίζουν?
Γιώργο τις ευχές μου
για την ονομαστική σου
εορτή
σ'ευχαριστώ..
καλό βραδυ...
αεροστατικ
θαρρώντας...
ή
κοιτώντας με τρόμο...
καλο βραδυ
:)
Βρήκα το "θαρρώντας" σ΄ένα πάλιό ποίημα του Κ.Ουράνη :
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι·
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίση...
Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ
αν καποιος με
ρωτούσε πως γραφεται
η ποίηση
αδιαβαστη θα μ'επιανε...
ισως το μόνο που
θα μπορούσα να πω
είναι πως γραφεται
με αλληγορικό συναίσθημα
οι λέξεις ίδιες
μα οι ερμηνείες διαφέρουν
Τι τιμή ν' αφήσω
αφού την εμπορική διαδρομή κατήργησα;
'στέγνωσα' τις επιταγές
'σκέπασα' προχείρως τις πληγές
με αυτοάμυνα.. κάπως έτσι!
Πήξη του Αίματος, πανάρχαιο υλικό
παρηγοριάς.
Τι τιμή ν' αφήσω
εφ' όσον μάτωσα να αποκτήσω
λίγο λάδι
για το καντήλι του Εσταυρωμένου;
Όσο για σένα, Μαρία Ρ.
τι τιμή να δώσω
στο σπάνιο της ψυχής σου;
Λίγοι μείναμε σ' αυτόν τον χώρο
λίγοι κι ουσιαστικοί
δίχως συνταγές και τεχνικές
εντυπωσιασμού
-ατόφιοι και κρίσιμοι-
μα ποιον πειράζει;
τις πλάτες μας 'χτυπά' η κρίσιμη ώρα.
την αγάπη μου
:))
"και έτσι λοιπόν
καταργούμε
τα σύνορα που μόνο
η "αισθητική",
που απορρέει
απο τα θησαυροφυλάκια
των αναστεναρηδων
που χάρτινους σταυρούς
σηκώνουν, έθεσε
μη με κοιτάς απορημένος
μιλώ για την αφαίμαξη
εμας των φτωχών
που αρνηθήκαμε
το λάδι του εμπορίου..."
Δημήτρη μου...
οι εντυπωσιασμοί
για τους έχοντες ανάγκη,
η τεχνική για τους
κριτικούς..
ευτυχώς που αφησαν
το πιο πολύτιμο
έξω απο το "χρηματοκιβώτιο"
και το "αρπαξαμε" εμείς
σ'ευχαριστώ..
πάντα με συγκινούν οι λέξεις σου
μα πιο πολύ εσυ ο ίδιος..
την αγάπη μου...
(γκρρρ..που χαθηκες
τόσες μέρες??:):):)
αν δεν γκρινιάξω ...:):):)))
να' ξερες πως μ' αρέσουν
τα γκρρρρρρ!!!!!
:):):)
na ξερες
πως γελασα
με το σχολιο..:):)
τα γκρρρρρρρ....
δείχνουν την
"μοβορικη"
και απολυτα
"σκοτεινa σαρκοβόρικη"
πλευρά μου...
:)Lol:):):)
Χρόνια πολλά Μαρία
Φτάσαμε όλοι αργά στην προσευχή...
Γιάννη,
Χρόνια Πολλά
όλοι
μα μερικοί
θαρρούν πως
το παζάρι ακόμα
λειτουργεί...
Δημοσίευση σχολίου