4 Φεβ 2011

Ηττημένα Δωμάτια


Γυρίζω την πλάτη στην μοναδική έξοδο


Με χέρια βολεμένα στην απελπισία
και βλέμμα ξυρισμένο προσευχών
αποπλανώ τ' αποκτηθέν
Κάποτε με ανταμείβει

Ανοίγει το τεράστιο στόμα του
χαρίζοντας στην παράνοια δαιδαλώδες σιδερένιο λαιμό.
Σκουριασμένος με μια όξινη μυρωδιά βγάζει κόκκινη γλώσσα στην αποκοτιά μου.
Χιλιάδες μίλια χωρίζουν την δική μου έναρξη από την απέναντι αρχή.
Είμαι η γνώριμη ξένη της μακρινής όχθης.
Η έλξη του, ακαταμάχητη βαρύτητα, είναι η λιθοβολημένη πτώση στο σώμα.
Ανώφελη ικάρεια πτήση με τους ώμους να συντρίβονται
από το βάρος της ματαίωσης.


- Δύο βήματα προς τ' αριστερά υπολείπονται της προθέσεως -

Στα σωθικά του κρυμμένο το δωμάτιο που δεν αρκείται στον εαυτό του.
Ανασηκώνει κοροϊδευτικά τα φρύδια στον τρόμο μου
και ακονίζει τα νύχια του στο αποκαμωμένο άρωμα
κακοκουρεμένων εξακριβώσεων.
Αερίζει ξεδιάντροπα φαγωμένους μηρούς
με τις εξουθενωμένες αχυρένιες ρώγες μου.
Και οι μικρές κουρασμένες αίθουσες
που τρέμουν ανυπόμονες
αποκαλύπτονται στα έκνομα μάτια.


Γίνομαι η μονόστηθη λόγχη απεγνωσμένης αποστολής.
Η κάθε κάμαρη και ένας ένοικος που κρατά το κλεμμένο στήθος.
Η ερώτηση πάντα η ίδια και η απάντηση λανθασμένη.


Η τιμωρία είναι η επιστροφή στην γνώριμη αφετηρία.
Είμαι η επαναλαμβανόμενη καταδίκη του.
Η αμαζόνεια κατακτήτρια ηττημένων δωματίων.


Το χαμόγελο της δεμένης φυγής μου
είναι ο όλεθρος ξέφωτης κακομαθημένης λεωφόρου
όπου οι κοφτές ανάσες θαρρούν πως βαθιές είναι.


Αλλά θα έρθει η εποχή
που οι λεγεώνες των δισταγμών θα με προσπεράσουν


Και δεν θ' αρκούμαι στο κρυφό ανάγνωσμα Ηρώδειων Μύθων




Μαρία Ροδοπούλου

Υ.Γ.

Εμείς μετράμε αλλά τα μετρημένα με χαρά μας λησμονούν

6 σχόλια:

mat είπε...

βρίσκομαι συχνά τυλιγμένος σε μια κουβέρτα
δεν ειναι από ύφασμα
ουτε απο καποιο υλικό που χρησιμοποιούμαι για σκέπασμα
είναι κατι απροσδιοριστα ελαφρύ και βαρύ συγχρόνως
οταν κανω να σηκωσω το βαρος της συστρεφεται και πολλαπλασιαζεται
ετσι την αφηνω να με ανασαίνει
δεν γνωριζω πότε θα με εγκαταλείψει
μα ονειρευομαι πως γινεται χαλί απο ανθισμενες νυχτες
τοτε που γενηθηκε ο Περσεας
αφου της ψιθυρίζω το ονειρο
αποτραβα τον βρογχο της και μεταμορφώνεται σε κουνια του βρεφους
το μονο που εχω να του προσφερω ειναι λιγο ψωμί και ξινό αίμα
Βουλιμικό τερας ομως καθως ειναι αρπαζει τα δαχτυλικα αποτυπωματα και στελνει τον βυθισμενο αγγελο στην αγορα των βελονιασμενων οραματων για μια χουφτα ρύζι
λες και θα φυτρωσει ετσι ανατολή ...

Δεσποινα Κολατσιδακη είπε...

Να επιστρεφεις σωος στην αρχη
κι ουτε μια γρατζουνια δικαιολογια
χερια που βολευτηκατε στα πληκτρα απο πληξη
Ωσπου η on line παρεξηγηση
δεν θα αρκειται πια στα πορτοκαλια
μπροστα απο τα ερειπια χαμογελωντας οι σοβαδες

νυσταζω....αρα καλο ξημερωμα!

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

λες και θα φυτρώσει ανατολή...πολλές φορές τρέφουμε μύθους θεριά νομίζοντας ότι θα τα εξημερώσουμε. Είναι πικρή η διαπίστωση πως αυτοί που έχουν στο τέλος υποκύψει είμαστε εμείς.

Και κάτι ακόμα Mat. Μου αρέσει που λες ότι δεν 'γράφεις' Συνέχισε σε παρακαλώ. Πολλοί θα ήθελαν την δική σου σκέψη και 'μη γραφή΄'

Σ ευχαριστώ ,περιηγητή :)

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Δέσποινα σε κατατάσσω επίσημα στους ξενύχτηδες των ονείρων...:):)
Καλώς ήρθες στο κλαμπ που δεν αρκείται στα πληκτρολόγια ούτε στα εικονικά πορτοκάλια :)

Καλημέρα και καλό σ/κ :)

vagnes είπε...

Μόλις που το ηττημένο δωμάτιο
αντικρίσαμε,
δεν διστάσαμε,
δεν αναζητήσαμε την έξοδο,
βγήκαμε από την είσοδο του
που μας είχε παραπλανήσει

ανοίξαμε την άλλη είσοδο
και πάλι η μυρωδιά της ήττας
στα ρουθούνια μας...

...κάποτε αποκάμαμε
Μείναμε μέσα,
τότε ήρθε
η ανταμοιβή,
ήταν ηττημένη κι αυτή,
σαν εμάς.

Τη δεχτήκαμε

Είχαν περιοριστεί
οι είσοδοι που νικάνε

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Χορεύουν οι πόρτες
μέχρι το τέλος της θλίψης
Όλοι οι δρόμοι
σβήνουν
σαν στερεύουν
τα δανεικά βήματα ...



Καλησπέρα Vagnes

Τουλάχιστον βλέπουμε.
Ελπίζω...

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive