1 Μαΐ 2012

Θάλασσα Βαθιά



Περιστέρια κάτωχρα
στις ράγες
χειραφετημένης ενοχής
Στοιβάζεται  η δυστυχία
στις άδειες απ’ οξυγόνο
φορεσιές
κι ο ύπνος τους
στερείται τον Θεό
Μια σταγόνα χώμα θα ‘φτανε
αλλά ξοδεύτηκε στους Εφιάλτες

Έχω ορκιστεί τίποτα να μην κρατώ
τίποτα να μην θυμάμαι
κι οι εικόνες ασκούμενης φρίκης
να ξεπλένονται από τις σύντομες προφητείες μου
Το πρωί να είναι η αρχή και το βράδυ απλά ένα τέλος 

Δεν  είμαι  ουρανός
ούτε ο άνεμος
που άλλοτε περπατά
κι άλλες φορές χορεύει 
Μήτε απέκτησα ποτέ φτερά
για να πετάξω μακριά στ' αστέρια
είτε για να τα καρφώσω
σ’ αλλοιωμένη γη 

Μονάχα μέσα μου
μια θάλασσα βαθιά
κάποτε  θα ήθελε
το κύμα της να ξαποστάσει
σ’ αγιόκλημα στεριά


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive