Αλλά δεν ανυπομονώ
να γεμίσω τα καντήλια τους
με τα δάκρυα αναπόφευκτου επίλογου
Κι όταν έρθει η στιγμή
της άφεσης αμαρτιών
θα την χαρίσω σ’αυτούς
που την επιδιώκουν
Αφήνομαι μαύρη κηλίδα
στ' ασπρόρουχα
εξιλεωμένης δολοφονίας
Κάποτε οι εφιάλτες
θα ξυπνήσουν τον πειρασμό της προσευχής
στον δυσλεκτικό λόξυγκα της παραίτησης
Αχ εσύ τρυφερέ του αίματος πειρασμέ
πόσο ευλαβικά σέρνεσαι στην χθεσινή μου σάρκα
Θα καίω το λαδάκι σου εις ανάμνησιν
όσο θα σαπίζεις στα σαγόνια μιας εις μάτην αθωότητας
Μαρία Ροδοπούλου
