10 Οκτ 2015

Τα βαγόνια της χολέρας




Υπάρχουνε βαγόνια
με τζάμια σκοτεινά
και αλεξίσφαιρη τη σιωπή
στους πολυσύχναστους σταθμούς
Απαρατήρητα αλλάζουνε συρμούς
όπως τα τρωκτικά αποβιβάζονται
από το χθεσινό ναυάγιο στ αυριανό
Ανώνυμοι στρατώνες
όπου αλυσοδεμένες κρατιούνται
οι αντιρρήσεις
Κάτω από τα κρεβάτια τους
θεριεύουν λοιμώδεις νεκροί  
Πρόσωπα
με πουκάμισα φιδιού στα μάτια
ξεπατικώνουν την πείνα
Εγώ
μια μικρή μαύρη τρύπα
στο κέντρο της αναμονής
οριστικής κατεδάφισης
Η αγωνία της προσμονής
διαρκεί πάντα πιο πολύ του αποτελέσματος

Υπάρχουνε βαγόνια
με τζάμια παγωμένα
και πρησμένη τη σιωπή
στ ανύποπτα καταφύγια
Κουκουλωμένα αλλάζουνε πόλεις
όπως η χολέρα μεταδίδεται
από το δείπνο στο πρόγευμα
Ένστολα εργαλεία
με μαεστρία στύβουν
το νερό από το σώμα
Κάτω
πιο κάτω σου λέω
από το προσκέφαλό μας
παραμονεύουν
Και η ταπείνωση
επιθέτων ορφανή
γίνεται η μάνα μας


Εγώ
μια μικρή μαύρη τρύπα
στο επίκεντρο της υπομονής
 τεντωμένης σκουριάς
Κανείς δεν ανασαίνει τα μαλλιά μου
Κώφευσε ο κόσμος
τυφλώθηκε η αλήθεια
οι ουρανοί έστρεψαν αλλού το βλέμμα
Το χώμα δεν μου μιλά πια
μα ούτε κι οι ορίζοντες
χαρίζουνε του φεγγαριού την καντάδα
στα κλειστά παραθύρια

Κι εσύ
Εσύ
μακρινός κωπηλάτης
έκοψες τις προδοσίες στην μέση
και με ψάχνεις
ανάμεσα στα τραίνα της φυγής
με ένα μόνο αντικλείδι  
και ολόκληρη
στ ανθρώπινο πρόσωπό σου
την αγάπη
Μα δεν είμαστε ‘λεύτεροι σου λέω
ν αγκαλιαστούμε
ούτε σαν πλαγιάζουνε
τα βλέφαρα στα μάγουλα
μήτε σαν ν ακούμε
να τρίζει ο άνεμος τα δόντια

Δούλοι είμαστε κατεψυγμένης πορείας
Κι αυτό που τρώει τα σωθικά μας
Όνομα δεν έχει

Φοβάμαι να φωνάξω
φοβάμαι να ρωτήσω
μήπως πάλι λάθος ξεστομίσω
μήπως είναι αργά
μήπως πάλι πληγωθώ
και σαν ξημερώσει
ακόμα θα ‘μαι επιβάτης
στα βαγόνια που σκοτώνουν την κραυγή


Μαρία Ροδοπούλου

απ'το βιβλίο "Είμαι Πολλές"
εκδόσεις Ιδεόγραμμα, 2013

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive