Ο άνθρωπος
όπως και το ξύλο έχει μαγικές ιδιότητες
Όσοι δεν
το πιστεύουμε παραμένουμε φυλακισμένοι
ασπρόμαυρες
μαριονέτες σε φτηνά κάδρα
κρεμασμένα
σε πολυσύχναστες εισόδους.
Και τι
έγινε αν στα μάτια μας
σφιχτά
κρατούμε ένα απάτητο βουνό
ένα
άπιαστο κύμα
ή ένα
φεγγάρι
που μόνο
σε εμάς κλείνει το μάτι;
Και τι
έγινε αν νουθετούμε ή ακολουθούμε συμβουλές
Αχ
φιλόσοφους με εισαγωγικά και μη που θα μπορούσα εδώ
μπροστά
μας να φέρω
Αλλά είναι
άδικo να νοικιάζεις αλήθειες
όταν δεν
παραδέχεσαι την δική σου
Εδώ φοράμε
τα ξύλινα παπούτσια στα πόδια μας
και
αφήνουμε το αίμα στην γλώσσα
μου γράφει
η φίλη
που μετρά
και ξαναμετρά τις πατημασιές στην πύλη
Εμείς
περπατάμε ξυπόλητοι και ποδένουμε το πρόσωπο, της απαντώ
Όμως
βλέπεις τίποτε δεν είναι τυχαίο
αλλά κατά
ένα περίεργο τρόπο όλα είναι συμπτωματικά
Μα η αγάπη
είναι αναπόφευκτη, γκρινιάζει
Πάντα
σιωπώ σε αυτό το σημείο
Όταν
βρέχει φροντίζω να έχω ομπρέλα στο μέτωπο
κι
αδιάβροχο στην άποψη
Το ξύλο
αποκτά 'ακουστικές' ιδιότητες
καθώς
γερνά σε ήπιο καλοκαίρι
και
φιλεύσπλαχνο χειμώνα.
Κι ο
άνθρωπος αποκτά την ερμηνεία
όταν
θεριεύει χωρίς ν' αφήνει όνειρα να τον στοιχειώνουν
Όσα
μακρινά νησιά κι αν ζωγραφίσεις
κάποτε θα
χαθούν στο ύψος της θάλασσας
αν δεν
προλάβεις να τα κάμεις αναμνήσεις σου
κι εσύ
γκρίζα υπενθύμιση θα μείνεις
κουρελιασμένο
σκίτσο
που
αρκέστηκε στα καρβουνιασμένα δάκτυλα
αδιάφορης
αφήγησης
Θα 'θελα
να δω έστω έναν από τους ίσκιους μας
να σκίζει
τον έτοιμο καμβά
Μαρία
Ροδοπούλου
