Κέδρων Πολιτεία

Να με διακόπτεις

          όταν μακριά σου

 κλαίω

Και κάπου – κάπου

σ’αφήνω να περιπολείς

στις κενές μου παραγράφους

και να στέλνεις

             αχρησιμοποίητη σφαίρα
                          στους καταχραστές σταθμάρχες

                                              των έρμων βαγονιών

                                                  που ξεψυχούν οι εποχές μου
      
ποιος άραγε τους διόρισε

                         επίτροπο

                                στον θάνατο

 αυτοί

          που δεν έχουν ούτε μία φορά

                    τραβήξει τη σκανδάλη

                              δημοσία οδύνη

                            παρά μόνο εκσπερματώνουν

χολή στ’ αποχωρητήρια της ανικανότητας τους
                και το μόνο λευκό που έχουν

                                  στην ανάσα τους γνωρίσει

                                           είναι ό, τι έχουν αχώνευτο

                                                        ξεράσει

         στις ράγες των ευκόλων εννοούμενων

                                       διασταυρώσεων

                                                των θεατρικών τους πόθων

αλλά μην ανησυχείς
         ούτε για το αποκαλυπτικό σήμερα

          ούτε για το προφητικό χθες

 Δικός τους σπόρος

           δικός τους θερισμός

δική μας

            ακατάδεκτη 

                           γη                             

       

απέχουν πολλά μίλια λυγμών

                      από των κέδρων μας

   την  πλημμυρισμένη

                                   πολιτεία

                                               

                           αγάπη μου

Μαρία Ροδοπούλου                   

                                     

                                     ΥΓ.
                                       Καλές Γιορτές
                                           και να είμαστε πάντα
                                                        ακατάδεκτοι