Μια στωϊκή παρουσία

Κι ο θάνατος πάλι
μια παρουσία στωϊκή
κρυμμένη στη ντουλάπα

Δεν είναι χορηγός  
κι αδιαφορεί για τους κινδύνους
Δεν αρρώστησε ποτέ
αλλά κάποιες φορές στοιχειώνει
τις καμπάνες

Δεν εργάστηκε ποτέ
κι όμως αμείβεται απ’ όλους μας
αδρά

Ούτε ενδιαφέρεται
αν οργώθηκε ή χέρσο
έμεινε τ’ αμπέλι

Δεν σκιάχτηκε θεούς μηδέ διαβόλους
πιότερο διασκεδάζει

Καρτερική σκιά
κάποια μέρα
απλά παραδίδει
αυτοπροσώπως
το κλειδί της λησμονιάς

τινάζοντας στον αέρα

την καρφιτσωμένη
                                         στον ενάρετο τοίχο
 περιπέτεια

χωρίς ποτέ να νοιάζεται
από τι υλικό είναι το κάδρο
καμωμένο

Αυτό το δάσος έρημο
εκείνη η λίμνη παγωμένη
τίποτε δεν συνομωτεί
υπέρ ή εναντίον





Μαρία Ροδοπούλου