Το τελεσθέν παρόν

Ύστερα αποφάσισε
πως έπρεπε να παραχωρήσει
έστω και μια επιμνημόσυνη πεταλούδα
με κομμένα φτερά
στην λιμοκτονούσα φασαρία
Να μην την πουν άπληστη οι λέξεις
Ενσωμάτωσε, λοιπόν,
στην προσωρινή ιστορία
μια άβυσσο
 ήταν χρησικτησία πολλών δακρύβρεκτων αιώνων
κι ένα κομμάτι απραγματοποίητου
όλο δική της ιδιοκτησία
Έτσι για να εξισορροπήσει λίγο
ουρανό και κάποιες αναπάντεχες αφίξεις
Αλλά ήταν αδιόρθωτη
Κάποτε ξεχνιόταν
κι έβαζε σ’ ανάκληση τον άνεμο
και κάθε φορά αυτός ο προδότης
έντυνε με φθινοπωρινά την άνοιξη
Ισοσταθμίσεις, αγαπητή μου, φώναζε ο αθεόφοβος
ενώ αυτή μάταια πάλευε
να τακτοποιήσει την ακαταστασία

που’ χαν αφήσει πίσω τους
οι απροσκάλεστες πτώσεις

Ύστερα αποφάσισε
πως έπρεπε να δωρίσει
την μία και μοναδική
καταδικαστική απόφαση
στις πολυκατοικίες ανθρώπινων ελπίδων
Μια έντιμη, επιτέλους, κηδεία
της πλαστογραφίας αναθυμιάσεων
μακρινών ονείρων

Να μην την πει και άπληστη  
το τελεσθέν παρόν

Μαρία Ροδοπούλου