19 Ιουλ 2016

'Δούρειοι' Αρουραίοι



Είναι κι αυτοί
οι  πρωινοί
μεταμφιεσμένοι
κάτω από το λιμνάζον φως
γονατισμένου ήλιου
Φθαρμένοι
σαν χρήμα που έχει αλλάξει
πολλούς κατόχους
Ευνοούμενοι μουγκών εποχών
Τις νύχτες ανάβουν μεγάλες πυρκαγιές
και με το τσιγάρο στα σαρκώδη χείλια τους
πετούνε στη πυρά
όσους παραθερίζουν στα νέφη
Προδότες φωτός, η κατηγορία
Ποινή ο Θάνατος
Λες κι οι ίδιοι έχουν συνάψει
σύμφωνο εκεχειρίας
με τον τελικό Εκκαθαριστή
Οι μέρες πια στερούνται βροχής
Τα κλαδιά των δέντρων
γέρνουν από το βάρος της σκόνης
και στις φυλλωσιές τους
έχουν στήσει απόρθητες φωλιές
οι σφήκες
Λιοπύρι παντού
ίσκιος πουθενά
Μια υπαίθρια αγορά ολέθρου
η γη

Κανείς δεν κατάλαβε
πότε οι δούρειοι αρουραίοι
εγκατέλειψαν τους υπόνομους



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive