27 Ιουλ 2016

Λιγωμένα Φεγγάρια


Σκιές που γείρανε στο παρελθόν
κι ένα σεντούκι άδειο απ’αναμονές
η γυναίκα που δεν είναι πια κορίτσι
τρύπιες κάλτσες ανάπηρων καιρών
και χαλασμένα κουδουνάκια
στα νεκρά καπέλα γελωτοποιών
Κι εσύ, αγαπημένο σκιάχτρο,
πια δεν συγκλονίζεις

Σου το’πα
η απάντηση ξεπέρασε την ερώτηση

Χθες βράδυ ονειρεύτηκα
ότι χόρευα στην Μεδίνα
κάτω απ’τις πύλες του βεζύρη
Και ξάφνου καταμεσής σκοτάδι
ένας απατεώνας ήλιος
βεβήλωσε τ’όνειρο
Εκείνα τα φεγγάρια
σε λιγώνουν πια
αντί να σε μαγεύουν

Εξάλλου, η μαγεία ανήκει στους τρελούς
που στ’όνειρά τους ξεφαντώνουν


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive