7 Σεπ 2016

Πεσμένοι τρούλοι



Πεσμένοι τρούλοι κι άφωνες καμπάνες
Αφανισμένοι κι οι δυο
στις θαμπές αγιογραφίες
μ’ αταίριαστα κλειδιά στις τσέπες
Κωφάλαλα μάτια
στις κλειστές γρίλιες
καταγράφουν γειτονική δυστυχία
Εκ γενετής άνθρωποι ξεφλουδίζουν
τον νεκρό θεό από τα χέρια
μόλις ο κόκκορας λαλήσει τρις
κι ένα κειμήλιο κρεμασμένο ανάποδα
τραγουδάει φάλτσα τον καημό του
Στριμώχνονται οι γυναίκες
στ’αχυρένια πετραχήλια των αντρών
και τα παιδιά
τρέφουν τα σκοινιά
τις κρεμάλες
ζαχαρένια γαϊτανάκια
τυλίγονται γύρω απ’τις οχιές
θανάσιμος εναγκαλισμός
κι ω ναι νιώθω βλάσφημη
καθώς ξαπλώνω πλάι σου τα βράδια
Κοιμάμαι μαζί με ένα φονιά
κι εσύ πλαγιάζεις με το αγαπημένο σου φίδι

Κομμάτια γκρεμισμένων ναών κι οι δύο




Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive