There are some nights
like the darkest Hade’s heights
Τουλάχιστον να γευόμαστε ένα κομμάτι φως
ανέξοδα χωρίς αντίτιμο κι αντάλλαγμα
Χωρίς θεριά και τέρατα αλλά αναρωτιέμαι
πως
Here I am in a country so strange so alien so far away
but I long to go astray
Και
κάποτε θα μας ανακαλύψουν
απομεινάρια απολιθώματα οστά
τι σημασία
έχει; Όλα τριγύρω μας γυμνά
A metal a magnet a disease
an artificial hunter
terrified she goes under
you can go on living
ignorant bliss
Οι δάφνες που δεν μαραίνονται ποτέ
και τους θνητούς
περιγελούν
ένα συμβάν μια πληγή
μάταια περιμένει χαραυγή
she sees what this world is for
a petty miserable worm
Under the fatty mass of
a collective greedy swarm
Maria Rodopoulou
