Να βλέπεις τον κόσμο σ’ ένα κόκκο άμμο
και τον παράδεισο σ’ ένα αγριολούλουδο
Να κρατάς το άπειρο στην παλάμη σου
και την αιωνιότητα μες σε μια ώρα
Ένας κοκκινολαίμης φυλακισμένος
προκαλεί την οργή των Ουρανών
Ένας περιστερώνας γεμάτος περιστέρια
κι η Κόλαση απλώνει το ρίγος της παντού
Ένα σκυλί λιμασμένο μπροστά την πύλη του αφέντη του
προειδοποιεί για την καταστροφή του κόσμου
Ένα άλογο κακομεταχειρισμένο
γι’ ανθρώπινο αίμα ικετεύει τους Ουρανούς
Το κλάμα του λαγού ως θήραμα
το νου σαλεύει
Μια σιταρήθρα με πληγωμένη φτερούγα
σταματά του Χερουβείμ τον ύμνο
Κι η ‘ματοβαμμένη κοκορομαχία
σκιάζει τον Ανατέλλοντα Ήλιο
Των λύκων και των λιονταριών τα ουρλιαχτά
εγείρει απ’ την Κόλαση ανθρώπινη ψυχή
Εκείνος που σέβεται την πίστη του βρέφους
επικρατεί της Κόλασης και του Θανάτου
Ενός παιδιού παιχνίδια και του γέροντα η σοφία
είναι οι καρποί δύο εποχών
Ο ανακριτής, που κάθεται γεμάτος πονηριά,
ποτέ δε ξέρει ν’ απαντήσει
Εκείνος που τα πάντα αμφισβητεί
σβήνει το Φως της Αλήθειας
Το πιο δυνατό δηλητήριο που εμφανίστηκε ποτέ
προήλθε από του Καίσαρα το δάφνινο στεφάνι,
οι πανοπλίες πολέμου παραμορφώνουν
την ανθρώπινη φυλή
Όταν χρυσό και πετράδια το άροτρο στολίζουν
τότε ο Φθόνος στις ειρηνικές τέχνες υποκλίνεται
Στην αμφισβήτηση ν’ απαντάς
με γρίφο ή με το τιτίβισμα ενός γρύλου
Ενός μυρμηγκιού ο χώρος και το πέταγμα του αετού
Κι η προοπτική σου χαμογελά
Εκείνος που αμφισβητεί ό,τι κι αν βλέπει
ποτέ δε θα πιστέψει,
άρα ας κάνει όπως νομίζει
Αν ο Ήλιος και το Φεγγάρι αρχίσουν ν’ αμφισβητούν
σύντομα θα σβήσουν
έχε πάθος σε ό,τι κάνεις
χωρίς το πάθος να σε κυριεύει
Η πορνεία κι η χαρτοπαιγνία
Θεμέλια του Κράτους
Της πόρνης η κραυγή που στους δρόμους αντηχεί
Θα υφάνουν το σάβανο του παλαιού κόσμου
Του νικητή ο βρυχηθμός και του ηττημένου η κατάρα
χορεύουν μπροστά απ’ την νεκροφόρα του
Κάθε νύχτα και κάθε πρωί
κάποιοι γεννιούνται στη δυστυχία
κάθε πρωί και κάθε νύχτα
κάποιοι γεννιούνται στην ευτυχία
κάποιοι γεννιούνται στην ευτυχία
κάποιοι γεννιούνται στην αιώνια νύχτα
Σε ψέματα οδηγούμαστε
όταν δε διερευνούμε
ό,τι γεννήθηκε τη νύχτα, νύχτα θ’ αφανιστεί
αφού η ψυχή κοιμόταν όταν το φως γεννιόταν
Ο Θεός εμφανίζεται κι ο Θεός είναι το Φως
για εκείνες τις ψυχές που ζούνε στο σκοτάδι
Αλλά έχει ανθρώπινη μορφή
Μπροστά σε όσους ζούνε στο Βασίλειο της Ημέρας
Απόδοση στα ελληνικά
Μαρία Ροδοπούλου
Auguries of Innocence
To see a world in a grain of sand
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand
And eternity in an hour.
A robin redbreast in a cage
Puts all Heaven in a rage.
A dove house fill'd with doves and pigeons
Shudders Hell thro' all its regions.
A dog starv'd at his master's gate
Predicts the ruin of the state.
A horse misus'd upon the road
Calls to Heaven for human blood.
Each outcry of the hunted hare
A fibre from the brain does tear.
A skylark wounded in the wing,
A Cherubim does cease to sing.
The game cock clipp'd and arm'd for fight
Does the rising Sun affright.
Every wolf's and lion's howl
Raises from Hell a human soul.
...
He who respects the infant's faith
Triumphs over Hell and Death.
The child's toys and the old man's reasons
Are the fruits of the two seasons.
The questioner, who sits so sly,
Shall never know how to reply.
He who replies to words of doubt
Doth put the light of Knowledge out.
The strongest poison ever known
Came from Caesar's laurel crown,
Nought can deform the human race
Like to the armour's iron brace.
When gold and gems adorn the plow
To peaceful arts shall Envy bow.
A riddle or the cricket's cry
Is to doubt a fit reply.
The emmet's inch and eagle's mile
Make lame Philosophy to smile.
He who doubts from what he sees
Will ne'er believe, do what you please.
If the Sun and Moon should doubt,
They'd immediately go out.
To be in a passion you good may do,
But no good if a passion is in you.
The whore and gambler, by the state
Licens'd, build that nation's fate.
The harlot's cry from street to street,
Shall weave Old England's winding sheet.
The winner's shout, the loser's curse,
Dance before dead England's hearse.
Every night and every morn
Some to misery are born.
Every morn and every night
Some are born to sweet delight.
Some are born to sweet delight,
Some are born to endless night.
We are led to believe a lie
When we see not thro' the eye
Which was born in a night to perish in a night,
When the Soul slept in beams of light.
God appears and God is light
To those poor souls who dwell in night,
But does a human form display
To those who dwell in realms of day.
·
Ανάλυση του ποιήματος του William Blake στίχο
προς στίχο
θα βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο. Σας παροτρύνω να τη διαβάσετε.
Επίσης στο ποίημα αναφέρεται δύο φορές η Αγγλία κάτι που παρέλειψα
και ανέφερα ως παλαιό κόσμο, διότι πιστεύω ότι όντως αφορά όλες τις χώρεςτο
συγκεκριμένο σημείο. Για όσους δε διαβάσουν την ανάλυση, πρέπει να πω ότι
κάποιοι στίχοι προς το τέλος είναι γραμμές από το ποίημα «The Everlasting Gospel”. Ο Μπλέικ παρουσιάζει
την δική του αντίληψη περί φωτός και συνειδητοποίησης ύπαρξης του Θεού. Θα
προτιμούσα να ανέφερα τη λέξη Πνεύμα αντί Θεού, διότι η άποψή μου διαφέρει του
ποιητή, αλλά ακόμα κι όταν κάνεις απόδοση δεν μπορείς να παρεκκλίνεις από συγκεκριμένες λέξεις που ήταν το πιστεύω του ποιητή. Με κάθε σεβασμό στο
μεγαλείο του William Blake,
ελπίζω να απολαύσετε την απόδοση.
https://www.shmoop.com/study-guides/auguries-of-innocence
